بررسی تاثیر محلول پاشی عناصر اصلی و ریزمغذی بر صفات مرفوفیزیولوژی و عملکردی سه رقم برنج بومی استان مازندران

مقدمه و هدف :

‏به منظور بررسی اثر محلول پاشی عناصر اصلی و ریزمغذی بر صفات مرفوفیزیولوژی و عملکرد دانه گیاه برنج با هدف افزایش عملکرد و کاهش مصرف کودهای شیمیایی، آزمایشی در سال های زراعی 95-1394 و 96-1395 در مزارع تحقیقاتی شهرستان نوشهر (مازندران) اجرا شد.

‏آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح کودی (شاهد، پرمصرف (ازت، فسفر، پتاس)، کم مصرف (آهن، منگنز، روی، اوره) و پرمصرف + کم مصرف (ازت، فسفر، پتاس، منیزیم، منگنز، آهن، مس) به صورت محلول پاشی در مراحل پنجه دهی، ساقه دهی و آبستنی) و ارقام برنج (فجر، امرالهی و هاشمی) می باشد. صفات مورد اندازه گیری شامل طول و عرض برگ پرچم، سطح برگ پرچم، کلروفیل برگ پرچم، تعداد پنجه در بوته، تعداد خوشه در بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، شاخص برداشت، کربوهیدرات محلول و پروتیین دانه بودند.

‏ نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تیمارهای آزمایشی دارای اثر معنی داری بر تمامی صفات بودند. بعلاوه محلول پاشی کودها در سطوح مختلف نسبت به شاهد تاثیر معنی داری داشت. بیشترین عملکرد دانه (567/7 گرم در مترمربع)، عملکرد بیولوژیکی (1400 گرم در مترمربع)، کربوهیدرات (44/48 میلی گرم بر گرم وزن خشک) و پروتیین دانه (11/40 درصد) در رقم فجر و تیمار کودی پرمصرف + کم مصرف به دست آمد.

نتایج این آزمایش نشان داد که روش محلول پاشی عناصر غذایی، علاوه بر کاهش تلفات کودها، به علت جذب سریع برگی باعث بهبود صفات گیاهی می شود.