بررسی آزمایشگاهی جوش اکسی استیلن و قوس الکتریکی با الکترودهای: فولادی، برنجی و برنزی

با پیشرفت صنعت جوشکاری و اهمیت جلوگیری از خوردگی فلز جوش در شرایط محیطی مختلف، بررسی کارایی روش های مختلف جوشکاری با انواع فلز پرکننده، امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. در پژوهش حاضر، به صورت آزمایشگاهی مقاومت و کیفیت جوشکاری با استفاده از سه الکترود: برنجی، برنزی و فولادی با دو فرایند جوشکاری قوس الکتریکی و اکسی استیلن بررسی شده است. در این راستا، ابتدا به کمک آزمون کشش، مشخصات مصالح فلز پایه تعیین و پس از آن، با تهیه، ساخت و جوشکاری 46 نمونه ی آزمایشگاهی، رفتار انواع جوش در سه حالت بارگذاری: کششی، برشی و خمشی بررسی شده است. بررسی نتایج آزمایش ها نشان داد که با تقریب قابل قبولی می توان مقاومت جوش در قوس الکتریکی با الکترود فولادی را در تمام ضخامت ها، یکسان لحاظ کرد؛ همچنین می توان از تاثیر ضخامت در مقاومت کششی جوش صرف نظر کرد. این در حالی است که ضخامت قطعه، تاثیر قابل توجهی در کیفیت جوشکاری اکسی استیلن دارد. نتایج آزمایش ها نیز نشان داد که جوشکاری با قوس الکتریکی با الکترودهای فولادی در انواع نمونه ها، مقاومت های بهتری نسبت به سه نوع جوش دیگر دارد و بعد از آن، مقاومت جوشکاری با قوس الکتریکی با الکترود فسفر برنز در رتبه ی دوم است.