پیش بینی نگرش صمیمانه و شادکامی زناشویی بر اساس خودشفقت ورزی و مهارت های ارتباطی در دانشجویان زن متاهل

پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی نگرش صمیمانه و شادکامی زناشویی بر اساس خودشفقت‌ورزی و مهارت‌های ارتباطی در دانشجویان زن متاهل انجام گردید. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متاهل مقطع کارشناسی دانشگاه پیام‌نور مرکز تالش در نیمسال دوم سال تحصیلی    1398-1399 بود که از میان آنها، نمونه‌ای شامل 210 دانشجو به روش در دسترس انتخاب شدند و فرم کوتاه مقیاس خودشفقت‌ورزی (SCS-SF)، پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی (CSTR)، مقیاس نگرش صمیمانه (IAS)، و پرسشنامه شادکامی زناشویی (MHS) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های توصیفی، روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که پیش‌بینی مهارت‌های گوش‌دادن، ارتباط توام با قاطعیت، و بینش نسبت به فرایند ارتباط توانستند نگرش صمیمانه را پیش‌بینی کنند و %32 از تغییرات این متغیر را تبیین نمایند. همچنین، توانایی دریافت و ارسال پیام، خود شفقت‌ورزی، گوش دادن، کنترل عاطفی، و ارتباط توام با قاطعیت، %63 از متغیر شادکامی زناشویی را پیش‌بینی کردند. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه‌ گرفت که مهارت‌های ارتباطی و خودشفقت‌ورزی با صمیمیت و شادکامی زناشویی دانشجویان متاهل مرتبط‌اند و      می‌توانند آنها را پیش‌بینی کنند.