بررسی الگوی مقاومت دارویی در سویه های اشریشیاکلی جدا شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1399

عفونت های مجاری ادراری از جمله شایعترین عفونت های بیماران سرپایی و بستری در سراسر جهان محسوب میشود. به سبب درمان تجربی آنتی بیوتیکی گسترده مورد استفاده این بیماری، مقاومت میکروارگانیسم های شایع ایجاد کننده عفونت ادراری نسبت به آنتی بیوتیک ها تشدید یافته است. از همین رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی الگوی مقاومت دارویی در سویه های اشریشیاکلی جدا شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1399 طراحی شده است.

مطالعه حاضر بررسی توصیفی-مقطعی (cross-sectional) بر روی تعداد 100 نمونه ادراری  به صورت کاملا تصادفی از از بیماران بستری (بیش از 48 ساعت) و سرپایی از بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1399 بوده است. داده های مطالعه شامل سن ،جنسیت، بستری و سرپایی بودن، پرونده های بالینی بیماران و اطلاعات بایگانی آزمایشگاه های بیمارستان های آموزشی استخراج گردید. پس از تعیین هویت ایزوله های اشریشیاکلی، آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن طبق دستورالعمل CLSI انجام شد، و در پایان داده ها جهت تجزیه و تحلیل آماری مورد بررسی قرار گرفت.

از تعداد 100 نمونه کشت ادراری مثبت از نظر باکتریایی بیشترین میزان شیوع، از نظر جنسیتی مربوط به زنان (83 درصد) و از نظر بستری و سرپایی بودن مربوط به سرپایی ها (53 درصد) بوده است. محدوده سنی بین 0 (6 ماه) الی 95 سال می باشد. بیشترین مقاومت ایزوله های جداشده نسبت به آنتی بیوتیک آمپی سیلین (6/66 درصد) و کمترین میزان مقاومت نسبت به ایمی پنم (1 درصد) و به دنبال آن سفوکسیتین (2/1 درصد) و جنتامایسین (7/1 درصد) گزارش شد، در حالیکه مقاومتی به آمیکاسین و توبرامایسین یافت نشد. تعداد 44 نمونه نسبت به چندین دارو مقاومت داشته که در این بین 32 مورد مربوط به زنان و 25 مورد مربوط به افراد بستری بوده است.

بدنبال مصرف بی رویه و ناصحیح آنتی بیوتیک ها، مقاومت دارویی روز به روز در حال افزایش است. با توجه به نرخ بالای مقاومت نسبت به آمپی سیلین ، کوتری موکسازول و سفالوسپورین ها به خصوص سفازولین و سفوتاکسیم استفاده از این داروها در درمان بیماران بستری مبتلا به عفونت های ادراری گزینه مطلوبی نخواهد بود. کارباپنم ها و آمینوگلیکوزیدها با توجه به وجود حساسیت بالا می توانند یکی از خطوط درمانی مدنظر در درمان عفونت های ادراری در بیماران بستری باشند.