بررسی تطبیقی دیدگاه امامیه و سلفیه (گرایش وهابیت تکفیری) در باب زبان قرآن

زبان قرآن از مسایلی است که آرای مختلفی در رابطه با آن در میان اندیشمندان، مطرح شده است. دیدگاه هایی چون زبان نمادین، زبان شاعرانه، اسطوره ای، تمثیلی، عرف عقلا، عرف عام و زبان ترکیبی از آن جمله اند. تحقیق پیش رو با روش تطبیقی _ مقایسه ای و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای، دیدگاه امامیه و سلفیه، گرایش وهابیت تکفیری در باب زبان قرآن را بررسی می کند و پس از تبیین دیدگاه هر کدام از آنها در پی پاسخ به این پرسش بوده که دیدگاه قابل پذیرش کدام است و لوازم پذیرش دیدگاه ناصواب چیست؟ دو دیدگاه از این جهت که هر دوی آنها گزاره های قرآنی را معنادار می دانند، همسو هستند. اختلاف عمده دو دیدگاه در این است که امامیه، زبان قرآن را زبان عرف عقلا و قابل فهم برای همه مردم می داند، درعین حال قایل به ظهر و بطن داشتن قرآن و لزوم رجوع به ایمه  برای درک تمام حقایق آن هستند؛ اما سلفیه با نفی مجاز و تاویل در قرآن و منع به کارگیری عقل در فهم آن، زبان قرآن را زبان عرف عام و سطحی و همه ظواهر آن را عین حقیقت می دانند. لازمه پذیرش این قول، منتهی شدن آن به تشبیه و تجسیم خداوند متعال در آیات صفات خبری می باشد.