تاثیر آبیاری جزئی ریشه و مدیریت کوددهی بر عملکرد دانه و بهره وری آب در باقلا

در یک آزمایش مزرعه ای در سال زراعی 98-1397 در شهرستان شادگان، تاثیر روش آبیاری و مدیریت کوددهی بر عملکرد و بهره وری آب در باقلا مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل اول روش آبیاری (آبیاری کامل و آبیاری جزیی سیستم ریشه ای) و عامل دوم نوع کود (بدون کود، کود شیمیایی، کود دامی، کود کمپوست) بود. بیشترین عملکرد دانه با استفاده از کود شیمیایی و آبیاری کامل ریشه بدست آمد. عملکرد دانه باقلا در شرایط آبیاری جزیی ریشه و کاربرد کود شیمیایی 9/2 درصد بیشتر از آبیاری کامل ریشه و عدم کوددهی بود. استفاده از کود، عملکرد دانه باقلا را در شرایط آبیاری جزیی ریشه افزایش داد. با این حال، در شرایط آبیاری جزیی ریشه، عملکرد دانه باقلا تنها به شرط استفاده از کود شیمیایی بهتر از آبیاری کامل و عدم کوددهی بود. بیشترین و کمترین بهره وری آب به ترتیب با کاربرد کود شیمیایی در شرایط آبیاری جزیی ریشه و عدم استفاده از کود در شرایط آبیاری کامل ریشه بدست آمد. استفاده از کمپوست در شرایط آبیاری جزیی ریشه، باعث شد که بهره وری آب نسبت به تمامی تیمارهای کوددهی در آبیاری کامل ریشه بیشتر شود. بیشترین میزان بهره وری آب در شرایط آبیاری جزیی ریشه بیش از 40 درصد بالاتر از بیشترین بهره وری آب در شرایط آبیاری کامل بود. با توجه به تفاوت معنی دار عملکرد دانه، مصرف کود شیمیایی برای تولید عملکرد دانه مطلوب قابل توصیه است.