کاربرد ترکیبات القا کننده ی مقاومت در مدیریت بیماری های فایتوپلاسمایی

مقاومت القایی یکی از انواع سیستم های دفاعی در گیاهان است که توسط عوامل زیستی و غیر زیستی فعال می شود و به گیاهان اجازه می دهد تا در برابر حمله پاتوژن یا انگل مقاومت کنند. القا کننده های مقاومت معمولا ترکیباتی هستند که می توانند واکنش مقاومتی گیاه را فعال کنند. این مولکول ها، که به آن ها الیسیتور نیز گفته می شود، می توانند طبیعت غیر زنده یا زنده داشته باشند و گیاه را به چالش بکشند و منجر به واکنش شوند که اغلب با تولید ترکیبات ضد میکروبی و یا ایجاد مکانیسم های دفاعی گیاه همراه است. القای مقاومت در گیاه شدیدا تحت تاثیر شرایط محیطی به ویژه نور و درجه حرارت در طول شبانه روز و وضعیت رشد است. به طورکلی القای مقاومت در گیاهان با استفاده از محرک های زنده یا غیر زنده و یا نژاد های ناسازگار بیمارگر با گیاه، از جمله راهکارهای مورد توجه محققان در مدیریت آفات و بیماری های گیاهی می باشد. مقاومت القایی در اغلب واریته های انگور آلوده به بیمارگرهای فایتوپلاسمایی روی پایه های مختلف مشاهده شده است. این روش در حال حاضر، یکی از راهکارهای موثر در مدیریت بیماری های فایتوپلاسمایی و بیماری های ناشی از باکتری های سخت رشد آوندی است.