رشد میکروبی گوشت سینه بوقلمون در انجماد زدایی به روش اهمیک غوطه وری

در این مطالعه گوشت سینه بوقلمون منجمد با روش اهمیک غوطه وری تحت سه تیمار متفاوت (V 66 و غلظت آب نمک W/V % 0/186)، (V 120 و غلظت آب نمک  W/V% 0/186) و (V 120 و غلظت آب نمک  W/V% 0/25) انجماد زدایی شد. سپس، چگونگی تاثیر این روش بر میزان مهار رشد باکتری های مزوفیل و سایکروفیل پس از انجماد زدایی، با روش های سنتی انجماد زدایی؛ هوا (C25) و آب (C40) مقایسه شد. زمان انجماد زدایی برای تیمارهای هوا، آب، اهمیک (V 66 و غلظت آب نمک  W/V% 0/186)، اهمیک (V 120 و غلظت آب نمک  W/V%  0/186) و اهمیک (V 120 و غلظت آب نمک  W/V% 0/25)؛ به ترتیب S 398، S 107، S 113، S 97، S 91 به دست آمد که نشان دهنده کاهش قابل توجه زمان انجماد زدایی به روش اهمیک نسبت به روش های انجماد زدایی سنتی بود. همچنین، با افزایش ولتاژ، زمان انجماد زدایی برای رسیدن به دمای تعیین شده کاهش یافت. اما تاثیر افزایش غلظت آب نمک بر کاهش زمان انجماد زدایی ناچیز بود. نتایج تجزیه و تحلیل واریانس طرح کاملا تصادفی، بیانگر معنی دار بودن اثر تیمارهای مختلف انجماد زدایی بر میزان زنده مانی باکتری های مزوفیل و سایکروفیل در سطح احتمال %1 بود. در نتایج آزمون مقایسات میانگین میان تیمارهای مختلف در سطح احتمال %5 اختلاف معنی دار مشاهده شد. در انجماد زدایی اهمیک با افزایش ولتاژ و غلظت آب نمک، میزان رشد باکتری ها نسبت به سایر تیمارها به طور معنی دارکاهش یافت. کمترین میزان زنده مانی باکتری های مزوفیل و سایکروفیل وکوتاه ترین زمان انجماد زدایی مربوط به تیمار اهمیک V120 با غلظت آب نمک W/V% 0/25 بود.