اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر مولفه های استرس والدگری مادران دارای فرزند با اختلال طیف اتیسم

عوامل فراوانی می تواند باعث ایجاد استرس والدگری شود که داشتن فرزندی با اختلال طیف اتیسم ازجمله آنها است؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر مولفه های استرس والدگری مادران دارای فرزند اتیستیک بود.

روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری سه ماهه، همراه با گروه گواه بود. جامعه ی آماری شامل تمامی مادران دارای فرزند با اختلال طیف اتیسم شهر تهران در سال 1399 بود. از میان آنها 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه گواه 15 نفر و آزمایشی 15 نفر جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه ی شاخص استرس والدگری آبیدین، 1990 استفاده شد. گروه آزمایشی، مداخله روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده در 12 جلسه 60 دقیقه ای هر هفته یک جلسه به صورت فردی، دریافت کردند و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس چندمتغیری یکراهه اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد، روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر مولفه های استرس والدگری حس صلاحیت، دلبستگی، محدودیت نقش، افسردگی، روابط با همسر، انزوای اجتماعی و سلامت والدین مادران دارای فرزندان با اختلال طیف اتیسم تاثیرگذار بوده است. اثربخشی بعد از دوره پیگیری نیز حفظ شد (01 / .P>0).

بنابراین می توان نتیجه گرفت که روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده، راهبردی موثر در بهبود تمامی مولفه های استرس والدگری مادران دارای فرزند با اختلال طیف اتیسم می باشد و می توان از آن به عنوان روش درمانی موثر بهره برد.