مقاومت به کلیستین و ردیابی ژن mcr-1 در ایزوله های پسودوموناس ائروژینوزا مقاوم به چند دارویی جدا شده از زخم بیماران مبتلا به سوختگی بستری شده در بیمارستان

 مقدمه :

افزایش روزافزون مقاومت آنتی بیوتیک به ویژه به کلیستین در پسودوموناس آیروژینوزا مقاوم به چند دارویی Multidrug-resistant Pseudomonas aeruginosa))، یکی از عوامل مهم مرگ و میر در عفونت های زخم در بیماران سوختگی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع مقاومت به کلیستین به عنوان خط آخر درمان در ایزوله های MDR P. aeruginosa زخم بیماران بستری و ردیابی ژن mcr-1 بود.

تعداد 72 ایزوله ی P. aeruginosa جدا شده در آزمایشگاه بیمارستان امام موسی کاظم (ع) اصفهان با استفاده از تکنیک های استاندارد میکروبیولوژیکی ارزیابی و تایید شدند. حساسیت آنتی بیوتیکی توسط روش استاندارد دیسک دیفیوژن نسبت به 8 آنتی بیوتیک و حداقل غلظت مهاری (Minimum inhibitory concentration) MIC کلیستین بررسی گردید. حضور ژن mcr-1 با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و (Polymerase chain reaction) PCR ردیابی شد.

از بین 72 ایزوله، تعداد 50 (69/44 درصد) P. aeruginosa مقاوم به چند دارویی شناسایی شدند که بیشترین مقاومت نسبت به لوفلوکساسین (98 درصد) و سیپروفلوکساسین (92 درصد) و کم ترین مقاومت نسبت به پپراسیلین تازوباکتام (40 درصد) بود. فقط 2 درصد از ایزوله ها مقاومت کامل را به تمامی آنتی بیوتیک ها نشان دادند. مقاومت به کلیستین در 14 درصد و ژن mcr-1 در 2 درصد ایزوله ها ردیابی شد.

مقاومت 14 درصدی P. aeruginosa نسبت به کلیستین در سویه های جدا شده از عفونت های سوختگی در اصفهان و فراوانی 2 درصدی ژن mcr-1 در این مطالعه، اهمیت تشخیص زودهنگام مقاومت به کلیستین، ردیابی ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی و عدم تجویز بی مورد این دارو برای کنترل عفونت های بیمارستانی را نشان می دهد.