مقایسه میزان ریزنشت سه ماده آمالگام، MTA و Geristore در ترمیم پرفوراسیون های فورکا در شرایط آزمایشگاهی

پرفوراسیونهای ایاتروژنیک یکی از علل شناخته شده جهت شکست درمان ریشه دندان محسوب می شوند و امروزه اعتقاد عمومی بر این است که جهت دستیابی به یک موفقیت طولانی مدت، سیل هر چه سریعتر ناحیه پرفوراسیون توسط یک ماده ترمیمی مناسب و جلوگیری از نفوذ و نشت میکروبی، رمز موفقیت درمان اینگونه ضایعات خواهد بود، بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی توانایی سیل این مواد انجام شد.
این مطالعه به روش تجربی و با روش نمونه گیری ساده انجام شد. در این مطالعه 55 دندان مولر انسانی کشیده شده فک پایین در 3 گروه آزمون 15 تایی و 2 گروه شاهد مثبت و منفی بررسی شدند. پس از تهیه حفره دسترسی و آماده سازی و پر کردن استاندارد کانالهای دندانی، پرفوراسیونهایی با قطر استاندارد ISO. 0.12 در ناحیه کف پالپ چمبر در تمام نمونه ها ایجاد شدند. سپس ناحیه پرفوراسیون در گروه آزمون 1 توسط آمالگام، در گروه آزمون 2 توسطMTA (Mineral Trioxide Aggregate) و در گروه آزمون 3 توسط Geristore مسدود شدند. سپس کلیه دندانها با استفاده از تکنیک Dye penetration و روش شفاف سازی (clearing) جهت ارزیابی میزان نفوذ رنگ در زیر استریومیکروسکوپ با بزرگنمائی X 20 بررسی شدند. مجموع اعداد خام بدست آمده توسط تستهای ANOVA بررسی و توسط تست Mann – Whitney معنی دار شدند.
نتایج این مطالعه نشان دادند که آمالگام به نسبت MTA و Geristore ریزنشت بسیار زیادی را نشان می دهد. MTA و Geristore نیز هر دو دارای قابلیت سیل بالایی بوده ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری در میزان ریزنشت MTA با Geristore وجود نداشت.
براین اساس بنظر می رسد که کاربرد رزین اینومرهای جدید مانند GERISTORE یا MTA نسبت به آمالگام در ترمیم ناحیه پرفوراسیون ارجحیت دارد.