تحلیل زیورآلات معاصر هند با رویکرد گفتگومندی میخائیل باختین (مطالعه موردی: زیورآلات سال 2020م)

زیورآلات معاصر هند؛ با قدمتی کهن، همچون یک فرهنگ لغت گسترده با مفاهیم بسیار، همواره فراتر از تزیین بدن به شمار آمده اند. آن ها، به عنوان رسانه ای از سنت، هویت تاریخی، فرهنگ غنی و تغییراتی که در ادوار مختلف تمدن هند ایجاد شده، صحبت می کنند. امروزه آنچه در جامعه ای همانند هند می تواند بیش از همه، توجه هر بیننده ای را به خود جلب کند، حضور هم زمان فرهنگ های مختلف است که هرگز از هند حذف نمی شوند، بلکه نوعی امتداد در بطن تحولات و تغییرات تاریخی فرهنگی هند وجود دارد که به بهترین وجه در زیورآلات معاصر تبلور یافته است. در این پژوهش برآنیم تا با استناد به رویکرد گفتگومندی باختین (روشی برای مطالعه آثار هنری) بپردازیم و پاسخ این پرسش را بدهیم: چگونه گفتگومندی در دریافت مفهوم زیورآلات معاصر هند بروز پیدا کرده است؟ هدف، پی بردن به نحوه شکل گیری و تحلیل آن ها با توجه به مفاهیم اساسی گفتگومندی است؛ زیرا به عقیده باختین، گفتگومندی روش خاص نگریستن به جهان است. با توجه به اینکه جلوه های معنا در زیورآلات معاصر هند، ممکن است به شکلی نهفته وجود داشته باشد، درک آن ها با توجه به زمینه ای در دل فرهنگ دیگر و درنتیجه گفتگومندی امکان پذیر شده است. یافته ها، به روش توصیفی تحلیل محتوا انجام شده اند که بیان می کنند، با توجه به انواع گفتار و چندصدایی در شکل گیری زیورآلات، هنرمند معاصر، یک بار به عنوان خالق با مخاطبی برتر وارد گفتگو شده و بار دیگر، خود به عنوان مخاطب از بیرون به متن شکل می دهد و با «دیگری» ارتباط برقرار می کند. یعنی این آثار، مسیری یک طرفه از هنرمند به سمت مخاطب نیست. بلکه به عنوان یک رسانه مادی عمل می کند؛ که به گفتگو، شکل هنری ملموس می بخشد و به آن امکان می دهد تا در جامعه به عنوان یک کنش گفتاری بین خود و دیگری یا بین هنرمند و مخاطب در گردش باشد. آنچه در این بین مبادله می شود معنایی دارد و معنا واقعیت گفتگوست و خصلتی پاسخگرانه دارد؛ این معنا فقط با وساطت نشانه ای اتفاق می افتد که به عنوان «دیگری» از بیرون به متن زیورآلات وارد شود. با توجه به این رویکرد، هیچ گفتار اول و آخری در زیورآلات حضور ندارد و معنای به دست آمده نسبی و بی پایان است. درنهایت ما به عنوان مخاطب، در زمان و مکان شخصی خود به این آثار می نگریم به ظاهر هنرمندی هندی در سال 2020 خلق کرده است؛ بنابراین، در باطن خود، به طور کامل متعلق به هنرمند نیست، و همواره به گذشته و مبادی خود بازمی گردد.