اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی و پیروی از دستورات پزشک در بیماران دیابتی نوع دوم

دیابت بیماری مزمنی است که زندگی افراد مبتلا را به طور گسترده ای تحت تاثیر قرار می دهد. تبعیت درمانی و امید از مولفه های مهم در مدیریت روند این بیماری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی و پیروی از دستورات پزشک در بیماران دیابتی نوع دوم انجام شد.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری، بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان شهدای زیرآب سوادکوه در سال 1398 بودند. تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به طور تصادفی در گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش، 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت. برای گروه کنترل اقدامی انجام نشد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه امید به زندگی و مقیاس پیروی کلی بود. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند.

نمرات پیش آزمون و  پس آزمون گروه کنترل در پیروی کلی به ترتیب 08/2±27/12 و57/1±26/13 و در امید به زندگی 47/4±26/57 و 31/5±13/58 بود. نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش در پیروی کلی به ترتیب 82/2±46/13 و 49/3±33/22 و امید به زندگی 27/4±80/57 و 66/3±60/67 بود. با کنترل نمرات پیش آزمون، اثر گروه بر نمره پس آزمون هر دو متغیر معنی دار بود. (001/0=p)

مداخله تعهد و پذیرش موجب افزایش معنی دار نمرات پیروی کلی و امید به زندگی شد. می توان از مداخله تعهد و پذیرش برای کمک به بیماران دیابتی در جهت افزایش پیروی از دستورات پزشک و امید به زندگی استفاده کرد.