بررسی اغراض بلاغی خبر و انشای طلبی در دوبیتی های فایز دشتی

فایز دشتی (1330-1250ق) از شاعران ترانه سرای جنوب و از نمایندگان اشعار فولکلوریک و ادبیات عوام و بومی این منطقه است که در ترانه های خود به اندیشه های تعلیمی توجه ویژه دارد. او را با احساس ترین شاعر عوام و مردمی خوانده اند. با نگاهی کلی به دوبیتی های فایز می توان حضور عاطفه و احساس لطیف و ذوق شاعرانه او را همراه با عناصر گوناگون بومی دریافت. او در سروده ها و عاشقانه های غنایی خود به مسایل اخلاقی و تعلیمی اشاره کرده و به شیوه موثر از ابزارهای بلاغی، مخصوصا علم معانی بهره برده است. فایز با استفاده از علم معانی و ابزارهای مناسب آن مانند جمله های پرسشی، خبری و امری، به شیوه ای موثر در انتقال مفاهیم اخلاقی و تعلیم آن ها به مخاطب خود موفق بوده و در عین حال از این طریق، حضور مخاطب را در لابه لای متن برجسته تر نشان داده است. نگارندگان در این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی و ابزار کتابخانه ای به بررسی این دسته از جملات و معانی ثانویه آن ها پرداخته و نکات برجسته سه مبحث از علم معانی، یعنی جملات پرسشی، امری و خبری و نقش و تاثیر آن ها در انتقال موثر مضامین تعلیمی شاعر در سروده غنایی و عاشقانه را شرح و تبیین کرده اند.