مروری بر پیشرفت های اخیر در حوزه هتروسیکل های جوش خورده پرانرژی

در این مطالعه، روش‌های سنتز، خواص فیزیکی – شیمیایی و عملکرد انفجاری هتروسیکل‌های جوش خورده پرانرژی با دو یا چند حلقه متصل به هم مورد بررسی قرار می‌گیرند. این دسته از ترکیب‌ها با ساختار چند حلقه‌ای مسطح، گرمای تشکیل بالاتر و انرژی کشش حلقه ذخیره شده در مولکول‌ها مورد توجه قرار گرفته‌اند. عملکرد انفجاری خوب، پایداری حرارتی بالا و حساسیت پایین در مقابل محرک‌های مکانیکی موجب افزایش ایمنی سنتز، حمل و نقل و انبارداری این ترکیب‌های پرانرژی با چگالی بالا می‌شود. این ویژگی‌ها ترکیب‌های هتروسیکل جوش خورده را گزینه مناسبی برای جایگزینی با مواد پرانرژی مرسوم برای کاربردهای نظامی و غیرنظامی می‌سازد. از میان ترکیبات مطالعه شده، برخی با عملکرد انفجاری قابل مقایسه و یا بالاتر از مواد منفجره مرسوم مانند TNT، HMX ، RDX و یا CL-20 و با حساسیت پایین‌تر نسبت به محرک‌های خارجی، آن‌ها را گزینه مناسبی برای مواد منفجره رایج پیشنهاد می‌کنند. در حالی‌که برخی به‌دلیل داشتن ضربه ویژه بالا، مناسب استفاده در فرمولاسیون پیشرانه‌های با کارایی بالا هستند. همچنین، اختلاف دمای ذوب و تجزیه باعث می‌شود برخی از این هتروسیکل‌های جوش خورده به عنوان مواد قابل ذوب و ریخته‌گری مورد توجه قرار گیرند.