بررسی ریز ساختار داربست زیستی تشکیل شده از نانوالیاف پلی وینیل الکل از داده های کلی

برای داربست های زیستی تشکیل شده از نانوالیاف مانند زخم بند کنترل عامل های ریزساختار مانند قطر الیاف و تعداد و اندازه روزنه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه برای بررسی ریزساختار از داده های جذب گاز نیتروژن طبق آزمایش BET و چگالی نمونه ها استفاده شده است. ولتاژ فرایند الکتروریسی یکی از مهم ترین عامل های موثر بر ریزساختار بافتنی ها است. به منظور بررسی دامنه گسترده تری از ولتاژ، دستگاه الکتروریسی موجود به توانایی اعمال ولتاژ 70 کیلوولت بهبود یافت. در این پژوهش نمونه ها از دو نوع پلیمر با جرم مولکولی گوناگون در دامنه ولتاژ 20 تا 40 کیلوولت ریسیده شد. برای افزایش زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری پلیمرها نخست خالص سازی به روش جدایی فازی آن ها صورت گرفت و سپس این خالص سازی توسط آزمایش های طیف سنجی فروسرخ و نقطه ی ذوب بررسی شد. نتیجه های مطالعه ریزساختار بیانگر آن است که با افزایش ولتاژ نخست قطر الیاف افزایش، تعداد روزنه ها کاهش و اندازه روزنه ها افزایش می یابد و سپس قطر الیاف کاهش و تعداد روزنه ها افزایش و اندازه ی آن ها کاهش می یابد. در اغلب ولتاژهای ریسندگی مش های تولید شده از پلیمر با جرم مولکولی بالاتر دارای الیافی ظریف تر، روزنه هایی بیش تر وکوچک تر می باشند. ولی در ولتاژهای 25 و 40 کیلوولت نتیجه های مطالعه ریزساختار برعکس می باشد. نتیجه های آزمایش های طیف سنجی فروسرخ و نقطه ذوب نشان دهنده ی کارا بودن روش جدایی فازی برای خالص سازی است. سرانجام می توان بیان کرد روند اثر افزایش ولتاژ بر عامل های ریزساختار تا 30 کیلو ولت متفاوت از پس از آن است.