شبیه سازی فرایند ازدیاد برداشت نفت توسط سیلاب زنی پلیمر: بررسی اثر شوری آب بر جابه جایی محلول پلیمری در یک مخزن ماسه سنگی با تخلخل و تراوایی بالا

در بسیاری از مخازن به دلیل ناهمگنی و نسبت تحرک پذیری نامناسب بین نفت و سیال جا به جا کننده، پس از تزریق آب با شوری کم، افزایش چشمگیری در بازیابی نفت دیده نمی شود. تزریق محلول پلیمر برای بازیافت بیش تر، می تواند توسط شوری آب محدود شود. در این پژوهش، هم افزایی روش های ازدیاد برداشت سیلاب زنی با شوری کم و پلیمر در یکی از مخازن ایران با مد ل سازی جریان سیال و وارد کردن واکنش های ژیوشیمیایی بررسی شد. به منظور مدل سازی تغییر ترشوندگی در اثر تزریق آب با شوری کم، فاکتور میان یابی تراوایی نسبی و فشار مویینگی بر اساس واکنش های ژیوشیمیایی بین سنگ و آب با شوری کم به دست آمد. سناریوهای طراحی شده به بررسی اثر میزان شوری آب در سیلاب زنی پیوسته آب، پیش و پس از تزریق غلظت های گوناگون پلیمر و شوری آن می پردازد. افزایش بازیابی در سیلاب زنی با شوری کم نسبت به شوری بالا % 19/4 و در فرایند سیلاب زنی با شوری کم نسبت به تزریق آب با شوری بالا پیش از تزریق پلیمر با شوری بالا، کم تر از یک درصد است. شوری کم در محلول شیمیایی به دلیل افزایش گرانروی محلول باعث افزایش بازده سیلاب زنی پلیمر می شود. غلظت ppm 100 محلول پلیمر با شوری کم با توجه به فشار شکست سازند عملیاتی بوده و نسبت به پلیمر با شوری بالا بازیابی نفت را % 05/5 افزایش می دهد. اثرگذاری شوری کم پس از تزریق پلیمر بهتر بوده و بازیافت نفت بیش تری نسبت به استفاده از آب با شوری بالا در مرحله ثالثیه دارد؛ در تزریق پلیمر با غلظت ppm 100 و شوری کم در مرحله ثالثیه، افزایش بازیابی نفت در مقایسه با تزریق پیوسته شوری کم %27/2 به دست آمد. سیلاب زنی آب با شوری کم همراه با پلیمر در مخزن می تواند به عنوان یکی از روش های منتخب ازدیاد برداشت برای اجرا در مقیاس پایلوت مورد بررسی قرار گیرد.