مبانی فقهی و جرم شناختی کاهش و تعدیل مجازات ها در راستای پیشگیری از جمعیت کیفری

 در سال های اخیر، بسیاری از نظام های پاسخگو به جرم تلاش می‌کنند تا با اتخاذ تدابیر درمان مدار و اصلاح گرا ، زمینه اصلاح و بازپروری مجرمان و بازگشت آن‌ها به جامعه را فراهم آورند و تا حد امکان با فاصله گرفتن از حقوق تنبیهی از حذف یا طرد فرد بزهکار و مجرم ممانعت به عمل آورند؛ از همین رو در حال حاضر سیاست کیفری اکثر کشورهای جهان به سمت عدالت ترمیمی و کاهش مجازات ها و حذف مجازات های سخت و خشن سوق پیدا نموده است.

 پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است.

 دیدگاه ها و نظریات  نوین جرم شناسی نظیر عدالت ترمیمی، نظریه تعامل گرایی، جرم شناسی بالینی و جرم شناسی محکومان که تا حدودی مبتنی بر اصلاح - درمان و بازپذیری اجتماعی مجرمین است، تاثیرات زیادی بر حقوق کیفری که مبتنی بر کیفردهی و اعمال مجازات محض می‌باشد ،گذاشته و از این طریق اثبات ناکارآمدی برخی از انواع مجازات‌ها را فراهم نموده است. هم چنین در آموزه های فقهی هدف از اجرای مجازات‌ها، اصلاح فرد و جامعه است، از این رو قاعده درا، اصل بزه پوشی، قاعده احتیاط در دماء و نفوس، قاعده حرمت تنفیر از دین، اصل اعتبار مصلحت در تعیین مجازات و قاعده ترجیح تقدم خطا در عفو بر خطا در عقوبت و مجازات، زمینه ساز کاهش و تعدیل مجازات ها در راستای پیشگیری از جمعیت کیفری در سیاست کیفری اسلام شده اند.