مقایسه میزان یادگیری دانش آموزان از طریق آموزش های حضوری با آموزش غیرحضوری در دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان طبس

شیوع ویروس کرونا، تغییر و تحول را بر همه حوزه‌ها و عرصه‌های زندگی اجتماعی تحمیل کرد و آموزش و پرورش را به سوی آموزش‌های غیرحضوری سوق داد. متاسفانه به دلیل شرایط کرونایی، سیستم آموزشی مدارس بدون هیچ زیرساخت و آمادگی وارد فضای آموزش مجازی شد و فرصتی نیز برای آموزش معلمان برای تدریس در این فضا به وجود نیامد. در این بین یکی از سوالات که همواره در بین محققین و پژوهشگران مطرح شده، این بود که آموزش غیرحضوری جه تاثیراتی بر یادگیری دانش آموزان داشته است. از این رو این پژوهش به مقایسه یادگیری دانش آموزان از طریق آموزش حضوری با آموزش غیرحضوری در دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان طبس پرداخته است. روش اجرای این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه تجربی (آزمایشی) با گروه آموزش حضوری و گروه آموزش غیرحضوری و پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان طبس بوده است. حجم نمونه در این پژوهش بر اساس رویکرد های تحقیقات نمیه آزمایش 40 نفر دختر و 40 نفر پسر و هریک در در دو گروه آموزش غیرحضوری (20 نفر) و گروه آموزش حضوری (20 نفر)در نظر گرفته شد. هر دو گروه به مدت 5 هفته تحت آموزش 4 درس از کتاب علوم تجربی پایه هشتم توسط یک معلم (یک گروه به صورت حضوری و یک گروه به صورت غیرحضوری) قرار گرفتند. در نهایت با استفاده از تحلیل کواریانس و نرم افزار SPSS اقدام به تجزیه و تحلیل داده ها گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بین نمرات پیش آزمون دو گروه آموزش حضوری و گروه آموزش غیرحضوری تفاوت معناداری وجود ندارد. ولی بین یادگیری گروه آموزش حضوری و گروه آموزش غیر حضوری در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری ایجاد شد. با توجه به اینکه نمرات گروه آموزش غیرحضوری در مرحله پس آزمون کاهش یافته است می توان گفت که آموزش غیرحضوری تاثیر منفی و معناداری بر یادگیری دانش آموزان داشته است. عدم وجود زیرساخت های مناسب آموزش غیرحضوری و عدم آشنایی معلمان و دانش آموزان با شرایط و ویژگی های کلاس های غیرحضوری را می توان از دلایل عمده کاهش یادگیری دانش آموزان در آموزش غیرحضوری عنوان کرد.