اثر روش خشک کردن بر برخی مواد موثره عصاره دو گونه مریم گلی

در مطالعه حاضر اثر روش خشک کردن بر مواد زیست فعال دو گونه مریم گلی Salvia officinalisو Salvia. nemorosa مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام گردید. فاکتور اول گونه ی مریم گلی در دو سطح و فاکتور دوم روش خشک کردن در چهار سطح خشک کردن در سایه به مدت 144 ساعت، خشک کردن در زیر نور آفتاب به مدت 78 ساعت و در آون با دمای 40 و 70 درجه سانتی گراد به ترتیب به مدت 37 و 6 ساعت بود. با احتساب دو سطح برای فاکتور اول و چهار سطح برای فاکتور دوم کلا 8 تیمار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد عصاره (11%) متعلق به تیمار آون 70 درجه سانتی گراد، در هر دو گونه مریم گلی و با میزان بالاتر گونه S. nemorosa نسبت به گونه دیگر بود. درصد کاهش وزن تحت تاثیر روش های خشک کردن قرار نگرفت ولی نوع گونه بر روی آن اثر گذاشت و گونه S. officinalis بیشترین کاهش وزن را نسبت به گونه دیگر نشان داد. بالاترین میزان فنل کل، فلاونویید کل، تانن کل و خاصیت آنتی اکسیدانی در هر دو گونه در تیمار سایه خشک مشاهده شد وکمترین مقدار این ترکیبات در آون 70 درجه سانتی گراد ثبت شد. بیشترین میزاناسیدهای فنلیک شامل اسید کلروژنیک، اسید کافییک، اسید رزمارینیک و اسید سالویانولیک در هر دو گونه در روش سایه خشک و کمترین مقدار نیز در روش خشک کردن در آون 70 درجه سانتی گراد مشاهده شد. همچنین اسید سالویانولیک و اسید رزمارینیک بیشترین میزان اسیدهای فنولیک در نمونه های خشک شده در سایه بودند. با مقایسه دو گونه اصلاح شده (S. officinalis) و بومی (S. nemorosa) مشخص شد که گونه بومی می تواند دارای ویژگی های برجسته ای برای اهلی سازی، اصلاح و تحقیقات بیشتر باشد.