پتانسیل سنجی توسعه پهنه های آموزشی سبز با تاکید بر توسعه پایدار (مطالعه موردی: منطقه 2 شهر تهران)

مقدمه و هدف پژوهش:

 توسعه فضاهای آموزشی و اجرایی که بصورت تعاملی با محیط زیست گسترش یافته است به عنوان یک نیاز ملی مطرح می باشد؛ بدین منظور پتانسیل سنجی توسعه فضاهای آموزشی مبتنی بر محیط زیست و مدارس سبز می تواند گامی بلند در جهت رسیدن به توسعه پایدارباشد، که حفظ محیط زیست کشوریکی از ارکان آن است.

روش انجام پژوهش: 

در فاز اول که شامل گردآوری اطلاعات می باشد از روش توصیفی-پیمایشی طی دو مرحله مطالعه میدانی و دفتری بهره گرفته شده است. و با بهره گیری پرسنل خبره و پرسشنامه ها تکمیل گردیده و بعد از دسته بندی وارد فاز دوم و تحلیل های کامپیوتری شده است. در این مرحله 7 معیار اصلی شامل شاخص های انسانی، اجتماعی، کاربری اراضی، آموزشی، محیط زیستی، جمعیت و مدارس سبز استخراج گردیده. در فاز دوم با استفاده از سه رویکرد تصمیم محور شامل روش های فازی-پرامیته، فازی-مراتبی چندمعیاری و BWM،ضرایب و درجه اولویت عوامل و معیارهای ارزیابی تعیین شده است. ضرایب تاثیر بدست آمده از این رویکردها بعد از نرمال سازی؛ بصورت لایه های مختلف اطلاعاتی وارد محیط GIS گردیده و نقشه های پتانسیل سنجی برای منطقه 2 تهران تهیه شده است.

یافته های پژوهش:

 شاخص های محیط زیستی و آموزشی بالاترین امتیاز و سپس شاخص های کاربری اراضی و اجتماعی به ترتیب رتبه های بعدی را ازآن خود کرده اند. برپایه نتایج حاصل می توان بیان نمود که در حال حاضر 3 مدرسه سبز در این ناحیه وجود دارد که توانسته است بصورت کمربند میانی منطقه 2 را پوشش دهد.

با تکیه بر دستاوردهای این تحقیق می توان دریافت که باید شاخص های مدارس سبز منطبق با شرایط اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی ایران بومی سازی شودو درصورت امکان الگویی جامع از توسعه مدارس سبز در منطقه 2 تهران با تکیه بر سازگاری محیط و همچنین ایجاد تعامل با محیط زیست برای مناطق بدون پوشش (مورد نیاز) با همکاری سازمان محیط زیست، آموزش و پرورش تهیه گردد. هم چنین پایگاه داده ای جامع برای کل شهر تهران آماده سازی شود.. علاوه برآن ساخت مدارس زیست محیطی ویا تبدیل مدارس معمولی به مدارس سبز با توجه به بحران انرژی و گرمایش زمین در دستور کار سازمان توسعه و نوسازی مدارس قرار گیرد.