مدلسازی ریاضی تخصیص منابع در شرایط بحرانی با هدف افزایش سطح تاب آوری فرآیندهای عملیاتی: مورد مطالعه صنعت نساجی

با گذشت زمان و افزایش بحران ها در جوامع، سازمان ها به طور فزاینده ای در معرض اختلال هستند. که این بحران ها می توانند منشا طبیعی یا انسانی داشته باشد.جنبه اساسی تاب آوری شامل توانایی یک عنصر در بازگشت به وضعیت نرمال بعد از وارد شدن اختلال به آن و تخصیص منابع است. بدیهی است که در هر سازمانی، هدف اساسی تخصیص کمترین منابع برای بازیابی عملیات و نیز بازگرداندن فعالیت ها به آستانه تحمل است تا رویدادهای مخرب، فعالیت های حیاتی را متوقف نکند. در این مقاله، یک مدل کمی برای تخصیص منابع ارایه می شود که فقدان تاب آوری را به حداقل می رساند. مسیله یک فرض اساسی دارد، این است که حداقل در یکی از منابع موجود با توجه به میزان بیش از حد بودن تقاضا، کمبود منبع وجود داشته باشد. پس از حل مدل با آزمایش عددی، نتایج مدل تشریح شد و مشخص شد که رویدادهای مخرب قبل از آستانه تحمل بازیابی شدند.