بهینه سازی ارتفاع مداری یک ماهواره بر با بهره گیری از کنترل افق محدود غیرخطی

در این مقاله، بهینه سازی افق محدود ارتفاع مداری یک ماهواره بر بر اساس کنترل افق محدود غیرخطی ارایه شده است. رویکرد روش پیشنهادی، بهینه سازی متغیرهای مسیر پرواز نظیر پارامترهای زاویه حمله و همچنین بهینه سازی تراست مراحل برای دست یابی به حداکثر ارتفاع مداری است. در این روش، ابتدا مسیر نامی حامل فضایی با بهره گیری از روش های مختلف بهینه سازی نظیر جستجوی الگو، برنامه ریزی مربعی متوالی و الگوریتم ژنتیک بدست آمده و با یکدیگر مقایسه شده است. مسیر حاصله، بر اساس شرایط نامی حامل فضایی و با بهینه سازی متغیرهای تابع زاویه حمله حاصل شده است. در این روش، با استفاده از روش بهینه سازی افق محدود، تراست بهینه در مراحل مختلف با فرض ثابت بودن ضربه کل هر یک از مراحل بدست آمده و ارتفاع مداری بیشینه شده است. انعطاف پذیری این روش در حل مسایل بهینه سازی و امکان در نظر گرفتن قیود مختلف مسیر پرواز، از مزایای این روش پیشنهادی افق محدود است. الگوریتم پیشنهادی در بهینه سازی ارتفاع مداری یک حامل فضایی بومی بکار رفته و نتایج شبیه سازی بیانگر افزایش 24 کیلومتری ارتفاع مداری آن نسبت به شرایط مسیر نامی آن است.