تحلیل عاملی عوامل اجتماعی موثر در توسعه ی پایدار (مطالعه ی موردی شهر چابهار)

در این پژوهش تلاش شده است تا عوامل اجتماعی (شاخص های انسان گرایانه) موثر بر توسعه ی پایدار در چهار طیف پیش برنده و بازدارنده، درونی و بیرونی در بین ساکنین بومی شهر چابهار مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. به منظور شناسایی عوامل اصلی، تعداد 19 شاخص مورد بررسی قرار گرفت و سپس پرسش نامه ای حاوی 100 سوال بین 318 نفر از ساکنین بومی توزیع شد. میزان پایایی پرسش نامه ی طراحی شده 75/0 برآورد گردید. سرانجام؛ جهت تحلیل داده‌ها ابتدا برای تعیین کفایت و گزینش داده های مناسب از آزمون KMO و کرویت بارتلت استفاده شد که نهایتا 13 عامل و 39 گویه همراه با ارزیابی وضعیت این عوامل در بین ساکنین بومی شهر چابهار به شرح ذیل استخراج و نام گذاری گردید: عوامل اجتماعی پیش برنده درونی در مجموع با 341/73 درصد از واریانس، شامل: اعتماد اجتماعی (کم)، مشارکت اجتماعی (بینابین)، اعتماد بین فردی (بینابین)، روحیه ی کار جمعی (زیاد) و تعهد شغلی (بینابین)، عوامل بازدارنده ی درونی با مجموع 602/65 درصد از واریانس، شامل: تحدید استقلال زنان (کم)، تعصب مذهبی (کم) و تمایز نژادی (نسبتا کم)، عوامل پیش برنده ی بیرونی مجموعا با 920/61 درصد از واریانس، شامل: آزادی سیاسی و فرصت های اجتماعی (کم)، عدالت محوری (بسیار کم) و تضمین شفافیت (کم)، عوامل اجتماعی بازدارنده بیرونی با مجموع 784/59 درصد از واریانس، شامل دو عامل ناکارآمدی قوانین (زیاد) و تبعیض قومی (زیاد).