هماوردی جریان های فکری و اجتماعی در ایران پس از جنگ پیرامون روابط کار در پرتو توسعه

مقاله‌‌ی حاضر با روش اسنادی و با محور قرار دادن یکی از مهم‌‌ترین عرصه‌های تولید و بازتولید نابرابری و فرودستی، یعنی روابط کار، به دنبال آن است که نزاع و هماوردی جریان‌های فکری و اجتماعی پیرامون این موضوع را مورد واکاوی قرار دهد. مطالعه‌‌ی‌ این جریان‌ها از منظر تحلیل‌ها و تجویز‌های آن‌‌ها در مورد روند‌ها و فرآیندهای اخیر روابط کار در ایران یعنی موقتی‌سازی و شرکتی‌سازی نیروهای کار انجام می‌گیرد که این امر نیز مستلزم ترسیم نسبت‌ دولت، جامعه و بازار از منظر آن جریان‌ها است. پس از ترسیم مهم‌‌ترین ویژگی‌ها و مختصات این جریان‌های فکری، خلا‌ها و نیندیشیده‌های آن‌‌ها از منظر اهمیت توسعه بیان می‌شود. با وجود تفاوت‌ و تقابل‌های آشکار این جریان‌ها پیرامون موضوع روابط کاری و استخدامی، هر دو فاقد نگاه توسعه‌ای هستند و به همین دلیل هم در مورد نقش‌آفرینی دولت در توسعه و هم اهمیت عامل انسانی برای توسعه دچار ضعف یا فقدان هستند و به ورطه‌‌ی نفی دولت یا نفی بازار می‌افتند.