تعلق شهری و حق به شهر، مورد مطالعه: جوانان شهر آمل

فضای شهری در راستای تحقق خواسته‏های نظام سرمایه ‏داری، طبقه‏ ی حاکم و بدون توجه به نیازهای طبقات فرودست ساخته می‌شود. حق به شهر، حق تغییر دادن خودمان از طریق تغییردادن شهر و به رسمیت شناختن شهر به مثابه مکانی برای بازتولید روابط اجتماعی قدرت است. هدف این پژوهش بررسی رابطه و تاثیر تعلق شهری یا مکانی به همراه دو بعد هویت و وابستگی مکانی بر حق به شهر در میان جوانان شهرنشین آمل است. جمعیت مورد مطالعه 420 نفر از جوانان ساکن شهر آمل هستند که با استفاده از تکنیک نمونه گیری چند مرحله‌ای انتخاب و برای تعیین میزان پایایی ابزار سنجش، از روش آلفای کرونباخ استفاده (759/0) شده است. تحلیل داده‌‌های پژوهش از طریق دو نرم افزار SPSS و Amos انجام شد. در بررسی تاثیرات متغیرهای مستقل بر‌‌ حق به شهر مشخص شد که احساس تعلق مکانی با ضریب بتای 255/0 دارای بیشترین تاثیر مستقیم و بعد از آن هویت اجتماعی مکانی با ضریب بتای 222/0 به صورت مستقیم قرار دارد و هویت مکانی با 097/0 دارای کمترین تاثیر غیرمستقیم است. یافته‌ها نشان داد که وضعیت کلی حق به شهر در بین جوانان ساکن شهر آمل در حد متوسط است. جوانان آملی حس تعلق نسبتا خوبی به این شهر دارند و برای تغییر وضع موجود تلاش می‌کنند؛ اما فرصت‌های ایجادشده را کافی و عادلانه نمی‌دانند.