بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی و قابلیت تولید بیوفیلم جدایه های بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس در گیلان

استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از اعضای فلور طبیعی پوست انسان، سیستم تنفسی و دستگاه گوارش است که مهم ترین فاکتور بیماریزایی آن توانایی تشکیل بیوفیلم است. هدف از این مطالعه بررسی مقاومت آنتیبیوتیکی و قابلیت تولید بیوفیلم در جدایههای بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس در گیلان است.مواد و روشها: جدایههای استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از نمونههای بالینی در رشت جداسازی شد. مقاومت آنتیبیوتیکی جدایهها به روش انتشار از دیسک و بررسی فنوتیپی قابلیت تولید بیوفیلم به روش میکروپلیت مورد ارزیابی قرار گرفت. حضور ژنهای موثر در تشکیل بیوفیلم شامل icaA، icaD، bhp وaap  به روشPCR  بررسی شد.یافتهها: از بررسی 70 جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، بیشترین میزان مقاومت جدایهها نسبت به آنتیبیوتیک پنی سیلین و  موثرترین آنتیبیوتیک ونکومایسین بود. در بررسی فنوتیپی، 38 جدایه (54/3 درصد) قابلیت تولید بیوفیلم داشتند که از این تعداد به ترتیب در 94/7 درصد، 55/3 درصد و 42/1 درصد از جدایهها حضور ژنهای icaA،icaD  وaap  شناسایی شد. در هیچکدام از جدایه های مورد بررسی ژنbhp  شناسایی نشد.نتیجهگیری: نتایج این مطالعه بیانگر مقاومت آنتیبیوتیکی بالا و قابلیت تولید بیوفیلم در جدایههای استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس در گیلان و در نتیجه پتانسیل بالای این جدایهها در کلونیزه شدن، بیماریزایی و کسب مقاومتهای دارویی چندگانه میباشد.