زیبایی شناسی شعر کودک با محوریت آثار شعبان نژاد، کیانوش، و کشاورز

 شعر کودک یکی از انواع ادبیات کودک است که ویژگیهای خاص خود را دارد. آهنگین و موسیقایی بودن، استفاده از اوزان و قوافی متناسب با سن آنها، زبان ساده، مضامین زیبا و عناصر خیال‌انگیر مهمترین ویژگیهایی است که شاعران این حوزه باید مدنظر قرار دهند. زیبایی اشعار این گروه سنی سبب بارور شدن ذوق موسیقایی و قریحه زیبایی‎شناسی آنان خواهد شد. این جستار با هدف بازتاب زیبایی‌شناسی ادبیات منظوم کودک با محوریت اشعار افسانه شعبان‌نژاد، محمود کیانوش، و ناصر کشاورز انجام شده است.

 روش پژوهش در پیش رو توصیفی تحلیلی است که در آن داده ها و اطلاعات به روش کتابخانه ای گردآوری و نمودار فراوانی نیز ترسیم شده است.

 شعبان‌نژاد، کیانوش و کشاورز با استفاده از وزنهای متنوع و شاد، قافیه مطلوب، ردیفهای متنوع، انواع تکرار و جناس که مهمترین صنایع لفظی هستند و استفاده از صور خیال یعنی تشبیه، استعاره، کنایه و مجاز و نیز تشخیص، حس آمیزی، تناسب، تضاد و اغراق بر زیبایی سروده‎های خود و جذب مخاطبان کودک افزوده اند.

 بررسی زیبایی‌شناسی در سروده های کودکانه سه شاعر نشان داد در بخش مربوط به اوزان، تنوع در سروده های کشاورز چشمگیرتر است. در استفاده از صورخیال و آرایه های بدیعی نیز، بهره گیری ناصر کشاورز از آرایه های تکرار، حس آمیزی، تناسب، تضاد و اغراق در زیبا‎سازی و جذب مخاطب بیش از کیانوش و شعبان‌نژاد بوده است و کیانوش در کاربرد انواع صورخیال (تشبیه، استعاره، کنایه، مجاز) و جناس و تشخیص نسبت به کشاورز و شعبان‎نژاد توجه بیشتری نشان داده است.