دیالکتیک شناسایی در بین تراجنسی ‏ها (نگاهی به تجربه زیسته ناراضیان جنسی در فرایند هویت‏ یابی)

مقاله حاضر درپی پاسخ گویی به این پرسش است که افراد تراجنسی «هویت جنسیتی خود را چگونه و در قالب چه مضامینی درک و تجربه می‏کنند؟». به همین منظور تعداد سی مصاحبه نیمه ساخت ‏یافته با کمک روش نمونه‏ گیری نظری هدفمند و گلوله ‏برفی با تراجنسی‏ هایی که در یکی از مراحل گذار بودند یا آن را به پایان رسانیده بودند، انجام و با بهره ‏گیری از روش نظریه ‏زمینه ‏ای‏ بررسی شدند.«هویت آشفته»، «هویت بلاتکلیف»، «هویت ناقص» و «هویت رشدیافته»، مقولات عمده‏ای هستند که از درک ایشان از هویت جنسیتی در سه مرحله پیش از آگاهی از تراجنسی ‏بودن، فاصله بین آگاهی تا عمل جراحی و پس از عمل جراحی استخراج شده‏ و درنهایت به انتزاع مقوله نهایی «هویت‏یابی مطرود»، به ‏عنوان پاسخی به چیستی ادراک شرکت‏ کنندگان از هویت جنسیتی خود ختم شده‏اند.یافته‏ ها حاکی از آن است که در جریان دیالکتیک شناسایی درون و برون و در مرحله «آشفتگی» و «بلاتکلیفی» هویت، بازخوردهای طرداندود که هویت موردادعای ترنس را نمی‏پذیرند، سویه غالب دیالکتیک فوق را تشکیل می‏دهد. در وضعیت «هویت ناقص» نیز وضع به همین منوال است و تلاش فرد برای جای گرفتن در یکی از قالب‏های پذیرفته شده زن یا مرد و سعی در راستای پاک کردن رد ترنس بودن، به بازتولید ساختار و گفتمان هویتی منجر می‏شود که او را طرد می‏کند. به نظر می رسد در شرایط هویت رشدیافته است که عاملیت فرد مجال می‏یابد در راستای مقاومت در برابر گفتمان‏ جنسیتی‏ دوتایی و طردکننده حاکم، قد علم کند، خود را فراتر و بیش از جنسیت هویت‏ یابی کند یا به ‏طور متقابل چنین گفتمان هویتی را طرد و بر گفتمان غیردوتایی تاکید کند.