نقش راهبردهای پیشگیرانه امنیتی در میزان خشونت ورزشی در بین هواداران فوتبال

خشونت ورزشی به عنوان یک پدیده ناهنجار مساله درجه اول بسیاری از جوامع شده است و این خشونت مانند هر کج‌رفتاری در جامعه به عنوان نوعی از انحراف هنجاری مورد توجه است. هنگامی که فعالیت‌های ورزشی با خشونت همراه می‌شوند، نگرانی در مورد اثرات این خشونت بر جامعه به ویژه بر کودکان و نوجوانان طرفدار ورزش بیشتر می‌شود؛ چراکه الگوپذیری از ورزشکاران می‌تواند منجر به الگوپذیری نامناسب آنان نیز شود. بر همین اساس، پیشگیری از خشونت ورزشی در بین هواداران فوتبال می‌تواند در حل مشکلات ناشی از آن مفید باشد.

این پژوهش با روش پیمایشی در بین نوجوانان و جوانان 15 تا 25 ساله شهر تهران انجام شده است. نمونه آماری بر اساس جدول حجم نمونه لین به تعداد 384 نفر برآورد شده است و با استفاده از پشتوانه نظری موجود، پرسشنامه پژوهش به صورت محقق‌ساخته اطلاعات مورد نیاز را گردآوری کرده و پس از ورود داده‌ها به کامپیوتر، آنها را مورد تجزیه و تحلیل آماری در بخش توصیفی و استنباطی قرار داده است.

یافته‌های این پژوهش نشان داده‌ که عوامل تاثیرگذاری مانند متغیرهای راهبردهای پیشگیرانه فرهنگی، اجتماعی و جرم‌شناختی بر کنترل خشونت ورزشی اثر گذارند. در همین ارتباط، راهبردهای پیشگیرانه فرهنگی با ضریب (67/0) نشان داده که اثری مثبت و معناداری بر کنترل خشونت ورزشی دارند. راهبردهای پیشگیرانه اجتماعی نیز با ضریب (51/0) نشان داده که اثری مثبت و معناداری بر کنترل خشونت ورزشی دارند و نهایتا، راهبردهای پیشگیرانه جرم‌شناختی با ضریب (30/0) نشان داده که اثری مثبت و معناداری بر کنترل خشونت ورزشی دارند. ورزش فوتبال با وجود طرفداران زیاد و فراگیری آن در جامعه همواره با خشونت‌هایی همراه بوده و برای پیشگیری از افزایش و یا بروز این خشونت‌ها لازم است که راهبردهای اجتماعی، فرهنگی و حقوقی مورد توجه قرار گیرند.