تاثیر پرورش گروهی و انفرادی بر عملکرد، فراسنجه های خونی، تخمیر شکمبه، رفتار و سلامت گوساله های شیری

هدف از این مطالعه، مقایسه نگهداری گوساله های شیرخوار در جایگاه انفرادی یا گروهی بر عملکرد، رشد اسکلتی، خون، رفتار، تخمیر شکمبه و سلامت بود. تیمارها شامل گوساله های پرورش یافته در 1) جایگاه های انفرادی (2 × 5/1 مترمربع) و یا 2) جایگاه های گروهی (4 × 3 مترمربع، 4 گوساله/جایگاه) بود. مصرف خوراک به طور روزانه، وزن کشی در زمان تولد، 28، 63، و 90 روزگی و رشد اسکلتی در ابتدا و انتهای دوره ثبت شدند. نمونه خون چهار روز قبل و بعد از شیرگیری و مایع شکمبه در روزهای 50 و 80 روزگی جمع آوری و رفتارها در دوره های 24 ساعت در روزهای 60 و 89 روزگی ثبت شد. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، وزن بدن و رشد اسکلتی در دوره های مختلف تفاوت معنی داری نداشت. دفعات و طول مدت بیماری اسهال و پنومونی، کل درمان بیماری ها، تولید اسیدهای چرب فرار و pH شکمبه در بین تیمارها تفاوتی نداشت. سطح گلوکز و نیتروژن اوره خون نیز در بین تیمارها متفاوت نبود، ولی سطح کلسترول در گوساله های انفرادی در مقایسه با گوساله های گروهی در قبل و بعد از شیرگیری بیشتر بود. رفتارهای بازی، تیمار کردن، و مکیدن متقابل در گوساله های گروهی و سایر رفتارهای دهانی غیر تغذیه ای در گوساله های انفرادی در قبل از شیرگیری بیشتر بود. در پس از شیرگیری که تمام گوساله ها به صورت گروهی بودند، تفاوت معنی داری در رفتارها مشاهده نشد. به طور کلی، نتایج نشان داد که گروه بندی زودهنگام گوساله ها در مقایسه با پرورش در جایگاه های انفرادی اثری بر عملکرد، تخمیر شکمبه، و سلامت گوساله ها در قبل و بعد از شیرگیری نداشت، ولی منجر به بهبود رفاه (افزایش فعالیت های بازی و تیمار کردن و کاهش رفتارهای دهانی غیر تغذیه ای) گوساله ها در دوره قبل از شیرگیری شد.