تنوع مولکولی و تجزیه فیلوژنتیکی شتر ترکمن و گونه های مختلف شتر بر اساس توالی ژن سیتوکروم b

شتر یکی از دام های بسیار مهم در مناطق خشک و بیابانی می باشد و با توجه به تغییرات اقلیمی، به عنوان حیوان مطلوب برای این مناطق مستلزم نگاه علمی دقیق تری است. مطالعات اندکی در رابطه با تنوع و خصوصیات ژنتیکی آن در مقایسه با سایر گونه های دامی صورت گرفته است. شناخت خصوصیات ژنتیکی می تواند در تعیین استراتژی های حفظ تنوع ژنتیکی و اصلاح نژاد کمک کند. به منظور بررسی ساختار جمعیتی و تنوع ژنتیکی موجود در بین و درون گونه های مختلف شتر می توان از نشانگر های موجود بر روی DNA میتوکندری استفاده نمود. هدف این مطالعه مقایسه تنوع ژنتیکی با استفاده از توالی سیتوکروم b میتوکندری شتر تک کوهانه ترکمن با شترهای تک کوهانه، دو کوهانه و گونه های شتر بدون کوهان بود. برای این منظور، توالی کامل سیتوکروم b به طول 1140 جفت باز در شتر ترکمن با استفاده از روش توالی یابی کل ژنوم به دست آمد و با توالی سیتوکروم b در 42 نفر شتر تک کوهانه، 31 نفر شتر دوکوهانه وحشی، 121 نفر شتر دوکوهانه اهلی، شترهای بدون کوهان وحشی شامل 31 راس گواناکو (Lama guanicoe) و شش راس ویکونا-ویکونا (vicugna vicugna) و شترهای بدون کوهان اهلی شامل شش راس لاما گلاما (Lama glama) و پنج راس آلپاکا (Lama pacos) مورد مقایسه قرار گرفتند. شترهای تک کوهانه ایرانی با شترهای دوکوهانه وحشی ارتباط ژنتیکی داشتند، به طوری که ماده شترهای دوکوهانه وحشی با شترهای نر تک کوهانه آمیزش داده شده اند. به نظر می رسد که شترهای تک کوهانه دارای مادران دوکوهانه وحشی در شجره خود، به طور کامل از کشور ایران می باشند.