تاثیر محلول پاشی کودهای نانو و معمولی اکسید روی و سیلیس بر عملکرد و اجزای عملکرد ارزن دانه ای در شرایط تنش کم آبی

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی کودهای نانو و معمولی اکسید روی و سیلیس بر عملکرد و اجزای عملکرد ارزن رقم پیشاهنگ، آزمایشی در سال 1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. دو سطح آبیاری (آبیاری بر اساس 50 و 100 درصد نیاز آبی به روش FAO) به عنوان عامل اصلی و هفت سطح محلول پاشی کودی (عدم محلول پاشی (شاهد)، اکسید روی، اکسید سیلیس، نانو اکسید روی، نانو اکسید سیلیس، اکسید روی + اکسید سیلیس، نانو اکسید روی + نانو اکسید سیلیس) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که کم آبی موجب کاهش ارتفاع بوته (2/36 درصد)، طول پانیکول (2/21 درصد)، هدایت روزنه ای (2/14 درصد)، تعداد پانیکول در مترمربع (6/39 درصد)، تعداد دانه در پانیکول (33 درصد)، عملکرد دانه (8/62 درصد)، عملکرد بیولوژیک (4/38 درصد) و شاخص برداشت (7/45 درصد) نسبت به شاهد (100 درصد نیاز آبی) شد. اثر محلول پاشی کودی بر عدد کلروفیل متر، هدایت روزنه ای، تعداد پانیکول در مترمربع، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه به طور مشترک از کاربرد روی معمولی، نانو سیلیس و روی معمولی + سیلیس معمولی حاصل شد که از افزایش به ترتیب 7/27، 8/26 و 9/15 درصدی نسبت به شاهد برخوردار بودند. همچنین بیشترین عملکرد بیولوژیک به طور مشترک از کاربرد روی معمولی + سیلیس معمولی، کاربرد روی معمولی و کاربرد نانو سیلیس حاصل شد که از افزایش به ترتیب 3/16، 8/8 و 6/6 درصدی نسبت به شاهد برخوردار بودند. بر اساس نتایج این آزمایش، به منظور حفظ محیط زیست و دستیابی به حداکثر عملکرد دانه ارزن دانه ای در منطقه بیرجند می توان از آبیاری مطلوب و محلول پاشی نانو سیلیس استفاده نمود.