ارزیابی بازیابی خصوصیات فیزیکی خاک و تجدیدحیات طبیعی در مسیرهای چوبکشی جنگل های حوزه شاندرمن استان گیلان

بازیابی خاک مسیرهای چوب کشی و استقرار تجدیدحیات طبیعی در آنها، در پایداری جنگل نقش به سزایی دارد. برای انجام این پژوهش در غرب استان گیلان (حوزه شاندرمن)، سه مسیر چوب کشی با قدمت 10 ساله و کلاسه های شیب 10-0، 20-10 و 30-20 درصد انتخاب شدند. روی مسیرهای چوب کشی و عرصه های مجاورش (منطقه شاهد)، در مجموع 30 میکروپلات (2*2 مترمربع) مشخص و در آنها نوع گونه و فراوانی تجدیدحیات، آماربرداری صددرصد شد. در نمونه خاک های برداشت شده از عمق 20-0 سانتی متری، وزن مخصوص ظاهری و حقیقی و درصد تخلخل اندازه گیری گردبد. نتایج نشان داد بین مسیرهای چوب کشی و منطقه شاهد از لحاظ وزن مخصوص ظاهری، درصد تخلخل خاک و تجدیدحیات گونه ها اختلاف معنی داری وجود دارد (0.05>p). فراوانی تجدیدحیات گونه افرا پلت در مسیرهای چوب کشی به طور معنی داری بیشتر از منطقه شاهد و فراوانی تجدیدحیات گونه های ممرز و شیردار در منطقه شاهد به طور معنی داری بیشتر از مسیرهای چوب کشی بود. اما بین این دو مکان اختلاف معنی داری از لحاظ تجدیدحیات گونه های راش و توسکا ییلاقی مشاهده نشد. همچنین بین سه کلاسه شیب مورد بررسی، اختلاف معنی داری از لحاظ زادآوری و وزن مخصوص ظاهری مشاهده نشد. درصد تخلخل خاک مسیرهای چوب کشی با دو کلاسه شیب 10-0 و 30-20 درصد دارای اختلاف معنی دار نبودند (0.05<p). نتیجه اینکه بازه زمانی 10 سال برای بازیابی خصوصیات فیزیکی خاک و استقرار تجدیدحیات در مسیرهای چوب کشی در این منطقه کافی نبوده و شیب کمتر از 30 درصد تاثیر معنی داری در بازیابی خاک و تجدیدحیات مسیرهای چوب کشی ندارد.