ارزیابی ارتباطات زیستگاهی گونه قوچ و میش اوریال (Ovis vignei arkal) به منظور طراحی دالان ارتباطی در جاده میان گذر پارک ملی گلستان با رویکرد تلفیقی نظریه های مدار الکتریکی و گراف

جاده ها و بزرگراه ها با قطع ارتباطات زیستگاهی به شدت بر وضعیت ارتباطات بوم شناختی سیمای سرزمین اثرگذار هستند و منجر به تکه تکه شدن زیستگاه های موجود شده و یکی از عوامل تهدیدکننده بقای حیات وحش می باشند. پژوهش حاضر به بررسی اثر جاده میان گذر تهران-مشهد از میان پارک ملی گلستان بر جمعیت گونه قوچ و میش اوریال می پردازد تا بتواند بهترین نقطه را برای احداث دالان ارتباطی شناسایی نماید. برای ارزیابی ارتباطات گونه، دو مقیاس زیست بوم و لکه انتخاب شد. در مقیاس زیست بوم از نظریه مدار و شاخص گلوگاه و در مقیاس لکه از نظریه گراف و شاخص مرکزیت بینابینی (BC) استفاده گردید. با روی هم گذاری محدوده گلوگاه ارتباطی و در نظرگیری کوتاه ترین مسیر به لکه ای که بیشترین نقش را در حفظ شاخص BC داشت، مکان بهینه برای احداث دالان شناسایی شد. نتایج این پژوهش نشان داد در سمت شرق منطقه به دلیل مطلوبیت بالاتر زیستگاه قوچ و میش اوریال، لکه های زیستگاهی تراکم بیشتری داشته و با تلفیق نظریه های مدار و گراف، جاب جایی بیشتری نیز صورت می گیرد. احداث دالان در این منطقه احتمالا به افزایش جابجایی گونه، حفظ جمعیت آن و جلوگیری از انزوای زیستی و در نتیجه بهبود وضعیت زیستگاه های پایین دست کمک خواهد شد.