قبای قانون بر قامت اخلاق؛ نگرشی انتقادی بر خوانش پاتریک دولین در باب الزام قانونی اخلاق متعارف

نسبت اخلاق و قانون از جمله موضوعاتی است که مناقشات درازدامنی را برانگیخته و از مهم ترین مباحث مربوط به پیوند سپهر اخلاق و حقوق به شمار می آید. یک نزاع مهم در این میان از این قرار است که آیا پیروی از”اخلاق متعارف“در حوزه عمومی و/ یا حوزه خصوصی باید قانونا الزام آور شود یا نه؟ در این مقاله با نگاهی به مناقشات پیرامون مسیله”الزام قانونی اخلاق“در مباحثه معروف هربرت هارت و پاتریک دولین، ابتدایا با عطف نظر به تقسیم بندی ریچارد مروین هر، سه بخش از اخلاق پژوهی را تفکیک می کنیم و جایگاه آنچه را دولین از”اخلاق متعارف“مراد می کند ایضاح خواهیم کرد. پس از شرح دلالت ها و پیامدها و ریشه های”اخلاق متعارف“در نگاه دولین، به نسبت قانون با”اخلاق متعارف“در نگاه او خواهیم پرداخت. نهایتا رویکرد دولین را نقد و آسیب شناسی خواهیم کرد و با نشان دادن کاستی های برداشت دولین از”اخلاق متعارف“نگاه حقوقی او به اخلاق را به چالش خواهیم کشید.