تاثیر تلفیق کودهای زیستی و شیمیایی بر عملکرد و کیفیت دانه سیاهدانه تحت سطوح مختلف آبیاری

تنش خشکی از تنش های غیر زیستی است که باعث کاهش تولید گیاهان زراعی می گردد. بهره گیری از کودهای زیستی می تواند باعث تعدیل اثرات منفی تنش خشکی و کاهش مصرف نهاده های شیمایی در نظام های زراعی گردد. به منظور بررسی تاثیر مصرف توام کودهای زیستی و شیمیایی بر صفات مرتبط با عملکرد و کیفیت دانه سیاهدانه تحت سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کاملا تصادفی با چهار تکرار در بهار سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کردستان اجرا شد. سطوح آبیاری شامل آبیاری به میزان 100 و 70% نیاز آبی گیاه به عنوان فاکتور اصلی و سطوح کودی شامل100% کودهای شیمیایی، 80% کودهای شیمیایی + کودهای زیستی، 60% کودهای شیمیایی + کودهای زیستی، 40% کودهای شیمیایی + کودهای زیستی و عدم استفاده از کود (شاهد) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. کود زیستی استفاده شده تلفیقی از کود زیستی ازته بارور-1 + کود زیستی فسفاته بارور-2 و کود زیستی پتاس بارور-2 بود. نتایج نشان داد که آبیاری به میزان 70% نیاز آبی گیاه باعث کاهش معنی دار ارتفاع بوته (19%)، تعداد کپسول در بوته (1/12%)، تعداد دانه در کپسول (1/25%)، وزن هزار دانه (5/7%)، عملکرد دانه (27%)، عملکرد بیولوژیک (3/21%)، شاخص برداشت (2/2%)، محتوای فسفر (5/9%) و پتاسیم دانه (1/12%)، عملکرد اسانس (1/12%) و روغن دانه (2/30%) شد. تلفیق کودهای زیستی و شیمیایی اثرات مثبتی بر صفات مورد بررسی داشت و در نهایت، بیشترین عملکرد دانه (18/798 کیلوگرم در هکتار) از تیمار تلفیق 60% کودهای شیمیایی + کودهای زیستی حاصل شد. با توجه به اثرات مثبت مصرف توام کودهای زیستی و شیمیایی بر صفات مرتبط به عملکرد و کیفیت دانه سیاهدانه، جایگزین کردن تلفیقی از کودهای زیستی و شیمیایی به جای مصرف کودهای شیمیایی به تنهایی پیشنهاد می گردد.