مروری بر ویژگی های ساختاری، عملکرد متابولیسمی و سنجش فعالیت انواع پراکسیدازها

تولید گونه های فعال اکسیژن طی متابولیسم طبیعی سلول هایی که تنفس اکسیداتیو دارند صورت می گیرد. در بین گونه های فعال اکسیژن، هیدروژن پراکسید به دلیل داشتن نیمه عمر طولانی خطر بیشتری برای حیات سلول دارد اما در عین حال یک مولکول تنظیم کننده مهم در سیگنالینگ ردوکس است. پراکسیدازها، از آنزیم های کلیدی آنتی اکسیدانی هستند که به طور گسترده در طبیعت توزیع می شوند و اکسیداسیون سوبستراهای مختلف دهنده الکترون را همزمان با تجزیه هیدروژن پراکسید پیش می برند و ضمن احیای پراکسید هیدروژن و سایر هیدروپراکسیدها، آب تولید می کنند. پراکسیدازها علاوه بر خاصیت مهار پراکسید شناخته شده خود، عملکردهای فیزیولوژیکی اکسید کننده نیز دارند. این آنزیم ها بر اساس شیمی جایگاه فعال در تعامل با پراکسید به پراکسیدازهای هم دارو غیرهم دار متمایز می شوند. اولی حاوی یک مرکز کاتالیزوری هم است و دومی یک سلنول یا تیول واکنشی در جایگاه فعال خود دارند. پراکسیدازهای گیاهی آهن دار به سه کلاس I، II و III تقسیم می شوند. پراکسیدازهای گیاهی تیول دار شامل گلوتاتیون پراکسیداز و پروکسی ردوکسین ها است. مقاله حاضر به بررسی ویژگی های ساختاری، متابولیسمی و نحوه اندازه گیری فعالیت آنزیمی انواع پراکسیدازها می پردازد.