بررسی ابعاد زهکش روباز در اراضی تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی شده شالیزاری

برای کنترل سطح ایستابی هنگام برداشت محصول برنج و کشت گیاه دوم در اراضی شالیزاری، احداث سامانه های زهکشی اجتناب ناپذیر است. یافتن بهترین گزینه طراحی زهکش از دیدگاه مسایل محیطی و اقتصادی اهمیت بسیاری دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عملکرد زهکش روباز در کنترل سطح ایستابی در کشت گیاه برنج و گیاه دوم در اراضی شالیزاری انجام شد. در این راستا، عملکرد زهکش های روباز شامل بار آبی و شدت تخلیه آب به زهکش در دوره رشد گیاهان برنج و کشت دوم با استفاده از مدل HYDRUS-2D شبیه سازی شد. برای واسنجی و اعتبارسنجی مدل HYDRUS-2D، اطلاعات مورد نیاز از 130 هکتار از اراضی شالیزاری روستاهای نوده، جیرسر و نوپاشان در شهرستان صومعه سرا، در سال 1398 برداشت شد. پارامترهای بافت خاک، جرم مخصوص ظاهری و حقیقی، تخلخل و سرعت نفوذ اندازه گیری شدند. همچنین بار آبی به صورت ماهانه در منطقه اندازه گیری شد. پس از اعتبارسنجی مدل HYDRUS-2D، گزینه های مختلف طراحی زهکش روباز شامل عمق و عرض کف در مدل اجرا و نتایج آن مورد مقایسه قرار گرفت. بررسی نتایج شبیه سازی نشان داد که مدل HYDRUS-2D دقت مناسبی در شبیه سازی روند تغییرات بار آبی دارد. شاخص های ارزیابی مدل شامل R2، RMSE، nRMSE و MAE در مرحله واسنجی به ترتیب 0/98، 4/39 سانتی متر، 1/6% و 3/55 سانتی متر و در مرحله اعتبارسنجی به ترتیب 98/0، 4/33 سانتی متر،1/67% و 3/37 سانتی متر به دست آمد. نتایج شبیه سازی نشان داد که زهکش روباز با عمق و عرض کف 200 و 170 سانتی متر در طول دوره کشت برنج و کشت دوم به ترتیب با میزان تخلیه زه آب برابر 726440 و 169960 سانتی متر مکعب بر واحد طول زهکش و ضریب عکس العمل به ترتیب 0/293 و 0/583 در روز، دارای بالاترین عملکرد در کنترل سطح ایستابی بود. مقادیر ضرایب عکس العمل نشان داد که زهکش روباز پتانسیل خوبی برای دستیابی به اهداف زهکشی شامل توسعه برداشت مکانیزه برنج و همچنین توسعه کشت دوم در منطقه نداشت.