بررسی عملکرد و اجزای عملکرد کلزای نشایی در پاسخ به مصرف تلفیقی کودهای شیمیایی، آلی و زیستی

این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر کاربرد جداگانه و تلفیقی کود شیمیایی با کودهای آلی و زیستی بر رشد و عملکرد کلزای نشایی، در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با شش تیمار، سه تکرار و در مجموع 18 واحد آزمایشی در سال زراعی 99-1398 در ایستگاه عراقی محله شهر گرگان انجام شد. تیمارها شامل: 1) شاهد (بدون کود، T1)، 2) کود شیمیایی (T2)، 3) کود پلت مرغی (T3)، 4) کود کمپوست (T4)، 5) کود شیمیایی 50%+کود مرغی 50%+ کود کمپوست 50% (T5) و 6) کود شیمیایی 50%+کود مرغی 50%+ کود کمپوست 50%+ کود زیستی بایوفارم1 (T6) بود. نتایج نشان داد، اثر تیمارهای کودی بر عملکرد و اجزای عملکرد معنی‏دار بود (01/0>p). بیشترین وزن هزار دانه، عملکرد دانه، پروتیین دانه، تعداد دانه در غلاف، طول غلاف و تعداد غلاف در بوته در تیمار کود شیمیایی 50%+کود مرغی 50%+ کود کمپوست 50%+ کود زیستی (T6) مشاهده شد که نسبت به تیمار شاهد (با کمترین مقادیر) به‏ترتیب افزایش 9/21، 7/43، 8/33، 2/29، 2/37 و 6/37 درصدی داشت (05/0>p). تیمارهای کود شیمیایی (T2) و مصرف تلفیقی کود شیمیایی با کودهای آلی و زیستی (T6) با بیشترین شاخص کلروفیل (85/67 و 83/65) نسبت به شاهد (T1) به‏ترتیب افزایش 6/35 و 7/33 درصدی داشتند. تیمار مصرف جداگانه کودهای آلی (T3 و T4) بدون تفاوت معنی‏دار بیشترین درصد روغن را (با میانگین 73/45 درصد) تولید کردند که نسبت به تیمارهای کود شیمیایی (T2) و شاهد (T1) با کمترین مقدار (با میانگین 7/42 درصد) افزایش 6/6 درصدی نشان دادند.