رابطه بین سبک های مدیریتی و روش های تدریس معلمان کلاس با عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه هفتم (مورد مطالعه: دبیرستان های غیر دولتی پسرانه منطقه 1 آموزش و پرورش شهر تهران)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک های مدیریتی و روش های تدریس معلمان کلاس با عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه هفتم در دبیرستان های غیر دولتی پسرانه دوره اول منطقه 1 آموزش و پرورش شهر تهران صورت گرفت. این پژوهش کاربردی از نوع توصیفی بوده و به روش پیمایشی اجرا شد. از کل جامعه آماری به تعداد 1045 نفری، 291 نفر به روش تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. 3 پرسشنامه استاندارد سبک های مدیریت لیکرت (1977)، روش های تدریس گراشا و ریچمن (1996) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1994) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شدند که روایی آن ها در پژوهش های متعددی تایید شده است. پایایی پرسشنامه ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه گردید؛ پایایی پرسشنامه سبک های مدیریت با آلفای 920/0، پرسشنامه روش های تدریس با آلفای 791/0 و پرسشنامه عملکرد تحصیلی با آلفای 963/0 تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به وسیله نرم افزار spss استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که بین سبک های مدیریتی کلاس با عملکرد تحصیلی دانش آموزان و بین روش های تدریس معلمان کلاس با عملکرد تحصیلی دانش آموزان، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بررسی تاثیر هم زمان دو متغیر سبک های مدیریتی کلاس و روش های تدریس معلمان با عملکرد تحصیلی دانش آموزان نشان می دهد که 2/15 درصد از کل تغییرات عملکرد تحصیلی به وسیله 2 متغیر مستقل تبیین شده و سبک های مدیریت، بیش از متغیر روش های تدریس بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان جامعه آماری تاثیر دارد.