توسعه روشی برای شناسایی شرایط اضطراری در صنایع فرایندی

شرایط اضطراری بخشی از فضای کسب وکار است که در عمل، حذف تمامی آن ناممکن می باشد. برای مدیریت کارا و اثربخش شرایط اضطراری، یکی از ارکان اساسی و بحرانی، پیش بینی و شناسایی انواع شرایط اضطراری محتمل می باشد. در همین راستا، در این مطالعه چارچوبی برای پیش بینی و شناسایی شرایط اضطراری طراحی و در یک مطالعه موردی در دو صنعت فرایندی آزمون شد.

در این مطالعه ابتدا روش های اجرایی شرکت ها و سازمان های فعال داخلی و خارجی در حوزه صنایع فرایندی جمع آوری شد. سپس روش های شناسایی آمادگی در برابر شرایط اضطراری و معیارهای ارزشیابی آن ها، با استفاده از بررسی متون استخراج شده و با رویکرد فازی دومرحله ای اولویت بندی شدند. برای محاسبه وزن متخصصین، از سیستم استنتاج فازی استفاده شد. برای اولویت بندی روش ها، ورودی های مربوط به سیستم فازی دوم محاسبه و با ورود متغیرهای مذکور به سیستم فازی، نمره نهایی روش ها محاسبه شد. پس از طراحی چارچوب، روش به دست آمده در دو صنعت فرایندی تست و تصدیق گردید.  

یافته ها نشان داد که بالاترین و پایین ترین روایی و ضریب تاثیر متخصصین به ترتیب برابر با 0.964، 1.095، 0.880 و 1.000 بود. یافته های رتبه بندی نهایی روش ها نشان داد «لیست حوادث و شبه حوادث فاجعه بار عمر سازمان»، «MIMAH» و «ارزیابی و مدیریت ریسک» با نمره نهایی به ترتیب برابر با 0.754، 0.750 و 0.725 دارای بیشترین نمره از میان روش های شناسایی شده بودند.

استفاده از این رویکرد با شناسایی دقیق تر شرایط اضطراری محتمل و حذف موارد غیر اولویت دار به افزایش اثربخشی و کارایی ایمنی در حوزه مدیریت شرایط اضطراری می افزاید. نتیجه این کار، جلوگیری از تحمیل خسارات ناشی از وقوع شرایط و همچنین جلوگیری از انجام سرمایه گذاری های غلط با حذف شرایط اضطراری با اولویت های پایین  است.