ابزارهای زبانی نشانگر هویت در کلام سیاسی زبان انگلیسی با تاکید بر ضمایر شخصی : قدرت و همبستگی

هدف مطالعه حاضر بررسی ضمایر شخصی در نشان دادن هویت در کلام سیاسی زبان انگلیسی از بعد قدرت و همبستگی است. در مجموع چهار مصاحبه و مناظره انتخاباتی با تعداد کل کلمات 26500 کلمه انتخاب شد. روش تجزیه و تحلیل کمی و کیفی بود. در تجزیه کیفی از روش آنالیز کلام برای یافتن ضمایر، مرجع آنها و بار هویتی آنها و در تجزیه کمی توزیع و پراکنش اشکال مختلف نمایانگر هویت محاسبه شد. از آزمون غیر پارامتری مربع کای در نرم افزار SPSS برای آنالیز آماری استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشتر ضمایر هویت را از بعد همبستگی نشان می دهند و چهره های سیاسی از ضمیر "من" و وابسته های آن برای نشان دادن قدرت استفاده می کنند. همچنین، هویت از بعد قدرت با استفاده از کلماتی مانند "وتو" و جملات معلوم نمود می یابد. نتایج همچنین نشان داد که به هنگام طرح یک ادعا، چهره های سیاسی از ضمیر "ما" به جای اشاره به مرجع ضمیر استفاده می کنند. طبق نتایج، برای نشان دادن همبستگی، سیاستمداران از قرابت کلامی نیز استفاده می کنند. با توجه به اهمیت نقش کلام در شکل گیری واقعیت، محققین تحلیل گفتمان انتقادی باید منابع قدرت، نابرابری و تبعیض را مشخص کرده و زوایای پنهان معانی آنها را تعبیر نمایند. بدین ترتیب لازم است تا در کلام سیاسی، انتخاب ضمایر مناسب و ساختار دستوری متناسب با آن به عنوان ساختارهای زبانشناسی دارای بار ایدیولوژیکی مورد توجه ویژه قرار گیرند.