بررسی عملکرد مکانیکی و دوامی بتن خودتراکم حاوی سیمان آمیخته چند پوزولانی

یکی از راهکارهای مناسب برای کاستن از تولید کربن دی اکسید ناشی از تولید سیمان، استفاده از پوزولان ها به جای بخشی از سیمان است. استفاده از پوزولان ها در سیمان آمیخته دوگانه (یک پوزولان در کنار سیمان)، در عمده موارد منجر به بهبود دوام بتن می شود. یکی از کاربردهای گسترده پوزولان ها در بتن خودتراکم است، بتنی که در سال های اخیر به جهت ویژگی هایش، مورد اقبال قرار گرفته است. در پژوهش های جدید بر روی استفاده از سیمان آمیخته سه گانه (دو نوع پوزولان در کنار سیمان)، بهبود قابل توجه خواص دوامی بتن خودتراکم نسبت به سیمان آمیخته دوگانه مشاهده شد. اما تحقیقات درباره سیمان آمیخته سه گانه و خصوصا سیمان آمیخته چهارگانه (سه نوع پوزولان در کنار سیمان) محدود بوده است. در حالیکه که انتظار می رود سیمان آمیخته چهارگانه جدای از مزیت های زیست محیطی قابل ملاحظه، به بهبود دوام بتن کمک کنند. بنابراین هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر استفاده از سیمان آمیخته دوگانه، سه گانه و چهارگانه بر خواص دوامی بتن خودتراکم می باشد. به این منظور، از پوزولان های تراس و پومیس هر کدام با مقادیر جایگزینی 0، 10 و 20% ، در کنار 10% میکروسیلیس به صورت ثابت استفاده شد. آزمایش های مقاومت فشاری، آزمایش فراصوت ، عمق نفوذ آب، جذب آب حجمی، مقاومت الکتریکی و مقاومت در برابر نفوذ یون کلراید تسریع شده، انجام شد. نتایج نشان دادند که استفاده از سیمان آمیخته سه گانه و چهارگانه منجر به کاهش مقاومت فشاری و کاهش جزیی سرعت فراصوت و حفظ یا بهبود دوام در بتن خودتراکم شد. عملکرد سیمان آمیخته سه گانه در نتایج آزمایش های مقاومت فشاری، آزمایش فراصوت و عمق نفوذ نسبت به سیمان آمیخته چهارگانه به صورت جزیی بهتر بود. در حالی که سیمان آمیخته چهارگانه مقاومت در برابر نفوذ یون کلراید را نسبت به سیمان آمیخته دوگانه و سه گانه بهبود قابل توجهی داد. همچنین، همه طرح ها، جذب آب حجمی و مقاومت الکتریکی مشابه مطلوبی داشتند.