یهودیت، فراماسونری و کابالا

یهودیت یکی از ادیان الهی است که به‌مانند دیگر ادیان ابراهیمی دارای فرق و عرفان‌هایی است که گاه رنگ‌وبویی غیرالهی به خود گرفته‌اند. یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین عرفان‌های تاثیرگذار یهودی که از یهودیت دوری جست، عرفان کابالا بود که بعدها به دلیل نزدیکی و پراکندگی یهودیان در بین مسیحیان اروپا باعث پدید آمدن کابالای مسیحی شد. کابالیست‌ها به شوالیه‌های معبد نزدیک شده و توانستند اندیشه‌های خود را نیز به این گروه القا کنند. این فعالیت‌ها در قرون وسطا با اوج کار بنایان آزاد (Freemason’s) همراه بود که برای حفاظت از: شغل، هنر و علم خود و تربیت شاگردان باوفا، اقدام به تاسیس لژ (lodge) نمودند کم‌کم اشراف، سیاسیون و شاهزادگان به‌دلیل رازآلود بودن لژ جذب آن شدند که این فرصتی برای اندیشمندان کابالیست جهت توسعه نفوذ و افکار خود شد. با گذشت زمان و کم‌اهمیت شدن شغل بنایی و پدیدار شدن رنسانس در اروپا، لژها از حالت عملی خارج شده و حالت نظری به‌خود گرفتند و فراماسونری (Freemasonry)، به صورت سازمان و علنی با شروع گراندلژ انگلستان در سال 1717م آغاز گردید.