بررسی اثرات مقیاس pH و امواج فراصوت برپایداری نانوذرات مس اکسید درفرآیند جوشش استخری

در این پژوهش آزمایشگاهی به بررسی افزایش ضریب انتقال حرارت در جوشش استخری نانوسیال با ذرات مس اکسید (CuO) با استفاده ازروش های تغییر pH و امواج فراصوت پرداخته شده است. نانوذرات موجب افزایش ضریب انتقال حرارت سیال پایه در فرآیند جوشش شده اما این مواد به علت عدم پایداری با افزایش دما و زمان، موجب رسوب بر سطح گرم کن و در نهایت موجب کاهش ضریب انتقال حرارت می شوند. در نتیجه لازم است که غلظت بهینه نانوذرات در سیال به دست آید تا کمترین مقدار رسوبات تشکیل شود. بنابراین استفاده از روش هایی که منجر به کاهش رسوب نانوذرات برروی سطح شوند، مانند افزایش پایداری نانوذرات و استفاده از غلظت بهینه، می تواند ضریب انتقال حرارت را افزایش دهد. در این کار از دو روش پایداری نانوذرات در محلول یعنی تغییر pH (5/9، 10 و 5/10) و تابش امواج فراصوت (با توان های 25، 50 و 75% از توان دستگاه فراصوت (kW 2/1)) استفاده شده است. نتایج کار به خوبی نشان داد که در غلظت wt.% 125/0 از محلول نانوسیال، بیشترین مقدار ضریب انتقال حرارت با تابش امواج فراصوت (50% توان) برابر 48/37% و در تغییر اسیدیته محلول (10=pH) برابر با 68/22% حاصل شد.