تدوین الگوی مفهومی تاب آوری سازمانی در سازمان های ورزشی ایران براساس نظریه داده بنیاد

در محیط پیچیده، متغیر و پویای دنیای امروز، ضرورت دستیابی به حفظ بقا و موفقیت پایدار موجب شده تا بسیاری از سازمان ها در اولویت های کسب وکار تجدید نظر کنند و تمرکز خود را بر انطباق با تغییرات کسب وکار و پاسخگویی مناسب به الزام های محیطی ایجادشده قرار دهند. به منظور رسیدن به این مهم، مفهوم نوینی با عنوان تاب آوری سازمانی به علم مدیریت وارد شده است که یکی از مباحث مهم علمی در مدیریت بحران سازمانی به شمار می آید. هدف این پژوهش تدوین الگوی مفهومی تاب آوری سازمانی در سازمان های ورزشی ایران است. پژوهش از نوع کیفی است که با استفاده از نظریه داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان دانشگاهی در ورزش، مدیران ارشد و میانی سازمان های ورزشی، مدیران اجرایی و کارشناسان سازمان های ورزشی با سابقه بیش از 20 سال هستند که در مجموع 20 نفر با استفاده از رویکرد نمونه گیری هدفمند در فرایند مصاحبه مشارکت کرده اند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Maxqda.12 در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی انجام گرفت و بر اساس آن، مدل کیفی پژوهش طراحی شد. نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده استخراج بالغ بر 322 کد یا مفهوم اولیه از مصاحبه ها و نیز احصای 34 مفهوم و 12 مقوله است که در قالب مدل پارادیمی شامل تاب آوری سازمانی به عنوان مقوله محوری و شرایط علی (برنامه ریزی و اجرا، علل سیاسی، علل قانونی)، عوامل زمینه ای (علل اقتصادی، نظام مدیریتی)، شرایط مداخله ای (نگرش اجتماعی، علل فرهنگی)، راهبردها (کنش های مالی، رویکرد جامع) و پیامدها (کاهش ضررهای مالی، موفقیت های ملی و بین المللی، مزایای اجتماعی- فرهنگی) قرار گرفت.