بررسی تاثیر بخش های پشتیبان بر بخش اصلی صنعت ورزش ایران با استفاده از مدل مفهومی کل نگر

هدف این تحقیق بررسی تاثیر بخش های پشتیبان بر بخش اصلی صنعت ورزش ایران با استفاده از مدل مفهومی کل نگر است. روش تحقیق از نوع ترکیبی اکتشافی است؛ یعنی ابتدا با استفاده از روش کیفی «نظریه داده بنیاد - رویکرد نظام مند» مدل مفهومی طراحی شده و سپس با بهره گیری از روش کمی «معادلات ساختاری - رویکرد حداقل مربعات جزیی» تاثیر بخش های پشتیبان بر بخش اصلی صنعت ورزش ایران بررسی شده است. ابزار گردآوری داده ها در روش کمی پرسش نامه است و جامعه آماری افرادی را دربرگرفته که در خلق انواع فعالیت های ورزشی در ایران نقش داشته اند. 604 مورد از پرسش نامه های توزیع شده پاسخ داده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS22 و Smart-PLS تحلیل شده اند و ضریب تعیین برابر 0.34 و نیکویی برازش مدل برابر 0.36 محاسبه شده است. با توجه به این که سطح معناداری 95% (ضریب اثر 1.96) تعیین شده، یافته ها نشان می دهد ضریب اثر پنج مقوله پشتیبان صنعت ورزش ایران معنادار است؛ این مقوله ها عبارت اند از: مراکز آموزشی (6.770)، اماکن و تاسیسات ورزشی (5.072)، نهادهای حاکمیتی (4.726)، مشاوران (3.241) و رسانه ها (1.988). در مقابل، ضریب اثر سه مقوله پشتیبان دیگر، یعنی کالاها و تجهیزات ورزشی (0.886)، حمایت کنندگان درآمدزا (1.006) و فرهنگ سازان (1.075) معنادار نیست. همان گونه که یافته ها نشان می دهد، صنعت ورزش ایران در حوزه های مالی، فرهنگی و تولید کالاهای ورزشی باکیفیت و رقابتی مشکل دارد. این مشکلات به شکلی است که باید توسط مسیولان ارشد ورزش و نمایندگان مجلس (بالا به پایین) از طریق ارایه لوایح و طرح های کارشناسی شده و اقدامات لازم برطرف شود.