نقش نهج البلاغه در جنبش های سیاسی ایران

نوگرایی و ورود عالمان به سیاست سبب توجه جدی به نهج البلاغه شد. میرزای شیرازی و محمد عبده از پیشگامان توجه به نهج البلاغه هستند. در مشروطه نهج البلاغه نقش جدی داشت. نقش برجسته نهج البلاغه در تنبیه الامه آشکار است. تنبیه الامه، نهج البلاغه را ترویج کرد. مدرس نهج البلاغه را با الهام از استادش نایینی، تدریس می‌کرد. توجه دوباره به نهج البلاغه با طالقانی آغاز شد و تا انقلاب اسلامی ادامه یافت. امام خمینی، آیت‌الله خامنه‌ای، اعضای نهضت آزادی مانند بازرگان و موسوی زنجانی، سید صادق روحانی، محمد رضا حکیمی، محمد تقی شریعتی و علی شریعتی که در جنبش اسلامی ایران معاصر حضور جدی دارند، از نهج البلاغه در اخذ اصول حکمت سیاسی اسلام بهره برده‌اند. نقش نهج البلاغه از جنبش تحریم تنباکو آغاز و در مشروطه برجسته‌تر می‌شود. این نقش در انقلاب اسلامی و حرکت‌های منتهی به انقلاب پررنگ‌تر می‌شود.