تشخیص خستگی از سیگنال مغزی در هنگام آموزش نوروفیدبک

آموزش نوروفیدبک روشی است که با تغییر نوسانات سیگنال مغزی می تواند فعالیت مغزی را تغییر دهد. رخداد خستگی در حین آموزش نوروفیدبک منجر به کاهش قابلیت یادگیری می شود. تشخیص به موقع خستگی در حین آموزش نوروفیدبک سبب حفظ کیفیت آموزش  نوروفیدبک می شود. در این مقاله، تشخیص خستگی در سیگنال الکتروآنسفالوگراف دوازده فرد شرکت کننده در طی آموزش نوروفیدبک در طی ده جلسه آموزش مورد بررسی قرار گرفته است. آموزش نوروفیدبک مورد بررسی شامل دو پروتکل آموزش نوروفیدبک به نام های پروتکل های یک و دو هستند که هر کدام شامل شش شرکت کننده است که به منظور بهینه سازی حافظه کاری طراحی شده اند. ویژگی آموزشی در پروتکل یک ترکیبی از افزایش توان دومین زیرباند پایین آلفا در کانال OZ و کاهش آنتروپی جای گشتی در کانال FZ است و ویژگی آموزشی در پروتکل دو تنها افزایش توان دومین زیرباند  پایین آلفا در کانال OZ است. رخداد خستگی در هنگام آموزش نوروفیدبک در روند تغییرات ویژگی های آموزشی تغییر ایجاد می کند. روند تغییرات شیب ویژگی های آموزشی کمتر و کند یا مخالف هدف آموزش نوروفیدبک می شود؛ لذا بررسی روند تغییرات شیب ویژگی های آموزشی می تواند آشکارگر خستگی ایجاد شده باشد. در حین رخداد خستگی، در پروتکل  یک، روند شیب تغییرات توان دومین زیرباند پایین آلفا در کانال OZ کاهشی و آنتروپی جایگشتی در کانال  FZ  افزایشی است. روند شیب تغییرات امتیاز  نیز کاهشی است. همچنین در پروتکل دو نیز روند شیب تغییرات توان دومین زیرباند پایین آلفا در کانال OZ و امتیاز کاهشی است که نشان دهنده عدم تغییر ویژگی در راستای هدف آموزش نوروفیدبک در اثر خستگی است و سوژه نمی تواند امتیازگیری داشته باشد. در پروتکل یک، 1 سوژه و در پروتکل دو، برای سه سوژه خستگی رخ داده است. در پروتکل یک، تعداد افراد کمتری نسبت به پروتکل دو دچار خستگی می شوند؛ زیرا ویژگی های آموزشی پروتکل یک، ترکیبی از ویژگی های فرکانسی و غیرفرکانسی هستند و پروتکل دو تنها شامل ویژگی فرکانسی است.